– laatste actualisering: 28 juli 2023.
Na onze ‘wereld’reis (medio 1978 – medio 1980) kochten Pia en ik allebei een Koga Myata RoadRunner. Eigenlijk racefietsen maar prima geschikt om trektochten mee te maken. Bagagedragers voor en achter, eenvoudige fietstassen erop en gaan met die banaan. Alle kampeerspullen mee.
In de zomer van 1981 fietsten we – via een zelf-ontworpen route op de gele Michelin-kaarten – van Amsterdam naar de Middellandse Zee. En terug. De Groene Route, avant la lettre…
We zijn altijd heel veel blijven fietsen, ook toen we later kinderen hadden.
Thomas kreeg voor zijn tiende verjaardag (1996) een Union Pointer met 26inch wielen en versnellingen. Simon fietste destijds op een zoveelstehands Pietje Pelle zonder versnellingen.
In de Voorjaarsvakantie van dat jaar fietsten we de Zuiderzeeroute, dat wil zeggen: we fietsten naar Enkhuizen, voeren met de NS-boot naar Stavoren (hotel Vrouwtje van Stavoren) en toen met de klok mee langs de randen van de voormalige Zuiderzee naar Muiden en vandaar retour Alkmaar. Totaal 325km in 5 fietsdagen = 65 km/dag.
En dat voor een 10- en een 8-jarige! Top.
We overnachtten gezellig in hotelletjes of pensions. Dierbare herinneringen.
In de zomervakantie van 2003 fietsten Thomas (op Pia’s rode Koga), Simon (op de Giant Expedition), Erna (op een Koga Traveller) en ik (nog steeds op de blauwe Koga RoadRunner) de Groene Route van Arles (daarheen met de OAD fiets-slaap-bus) naar Maastricht.
De jongens en ik spraken af dat we die route nog een keer in omgekeerde richting met de racefiets zouden. Zo licht mogelijk bepakt. Het is er (nog?) niet van gekomen.
Vanaf 2003 hebben Evert en ik vele fietstrektochten gemaakt, vooral in Spanje. Een overzicht daarvan – met dank aan medioling Treve – vind je hier.
Vanaf 2007 t/m 2013 ‘mocht ik mee’ met de Vastenactie-fietstochten van het Lyceum Schöndeln in Roermond, altijd rond Pasen, van ‘ergens’ op 2½ dag fietsen tot de school. Met Mathieu, met Willy Moors, met – toen nog niet mijn zwager – Herm en (soms) met Joke. En vele anderen. Goede herinneringen.
De tocht van het jaar 2009 vanuit Luxemburg vormde de opmaat naar een grote liefde.
– 2007: Oeverlandroute Alkmaar – Roermond,
– 2008: Brugge – Roermond,
– 2009: Luxemburg – Roermond,
– 2010: Bielefeld – Roermond, ik fietste de vrijdag tevoren van Enschede ‘even’ naar Bielefeld,
– 2011: Roermond – Heimbach – Maastricht – Roermond,
– 2012: Limburg a/d Lahn – Roermond,
– 2013: Vresse sur Semois – Roermond.
Het aantal keren dat ik – vaak met anderen – de dagtocht Alkmaar – Winterswijk (200+km) gefietst heb is niet te tellen.
Met dank aan Jak den Exter die deze Classic initieerde: altijd weer genieten.
Ook met A-WW zijn vele anekdotes verbonden:
– Op een van de edities ontstond onderweg onenigheid. Ronald: ‘Als jullie ruzie blijven maken had ik net zo goed thuis kunnen blijven.’
Een variant op A-WW was de ééndaagse Alkmaar – Nijmegen met Walter Zuidhoek en Bert Cleij. Ook heel dierbaar, zeker gegeven de kookkunsten van Ans bij aankomst. Dat hebben we een keer of drie gedaan. Die fietstraditie zou ik nog wel een keer een vervolg willen geven.
Rond de polder Westfriesland ligt de Omringdijk met daarop een fietspad van 126km. Talloze malen gefietst. Walter Zuidhoek is de motor achter de jaarlijkse WFO-fietstocht met een wisselend deelnemersveld (voorbeeld 2017). Zo omstreeks begin april. Helaas heeft Corona roet in het fietseten gegooid. Het wordt tijd om die traditie weer op te pakken.
En dan zijn er nog enkele wat merkwaardige lange-afstandsfietstochten op de racefiets:
– De 320km Oeverlandroute Maastricht – Alkmaar, gestart in Chalet Bergrust op de Sint Pietersberg om half twee ‘s middags. Geregeld dat Wilma en Tjeu een ‘stalletje’ met koffie en vlaai hadden ingericht bij Thorn. In Mierlo naar de Chinees. ‘s Avonds en ‘s nachts doorgefietst (Jak, Jan, Ronald en Ludo), van Eindhoven tot Maarssen over de ‘gewone’ weg omdat we de bordjes Oeverlandroute in het donker niet goed konden zien. De daaropvolgende ochtend de route weer opgepikt. Om 12u soepje gegeten bij ’t Heerenhuis in Spijkerboor en aldaar op het terras in slaap gevallen. Powernap. Om 14u waren we thuis.
– De 220km tocht Groningen – Alkmaar. Ook ‘s middags gestart en ‘s nachts/‘s ochtends doorgefietst. Jan, Jak, Evert, Ludo. Bij donker door Lelystad: Evert: ‘Paaltje’. Jak: ‘Paaltje’. Ludo: ‘Paaltje’. Jan: BENGG! Jans fiets stond verticaal rechtop tegen het paaltje met het achterwiel omhoog en het voorwiel plat op de grond. Als je het zo zou willen neerzetten, was je dat niet gelukt. Jan kwam er met schaafwonden vanaf. De fiets? Niets aan te zien.
– De 185km tocht Oud-Beijerland – Wessem. Bram, Mathieu, Ludo. Ik had een route van zo’n 155km in gedachten. Het bleken er – om nog steeds onopgehelderde redenen – 185km te worden. De laatste kilometers (van Ittervoort naar Wessem) reden we in het pikkedonker met enkel het pitje van Bram’s fiets. Steenkoud was het en nattig. Aangekomen in Wessem viel Mathieu Wilma in de armen: ‘O Wilma, ik dacht dat ik je nooit meer terug zou zien…’ We hebben in de garage alle natte kleren uitgetrokken, direct in de was.
Hieronder in cursief Bram’s archetypische relaas over de aankomst en de avond in Wessem.
Het laatste stuk fietsen ging dermate zwaar dat ik de dynamo van de band moest halen om niet stil te vallen. Mijn voortandwiel leek bizar genoeg een groot ovaal. Mijn benen gingen niet meer rond, ik moest ze met heel veel moeite over het bovenste dode punt heen tillen, waarna, geholpen door de graviteit, ze min of meer weer naar beneden vielen.
Mijn fiets bleek bij het licht van de garage een lekke band te hebben. Onbekend hoe lang ik daarop gefietst had.
Vervolgens moest ik de man met de hamer buiten de deur zetten. Daarna werd ik beroerd door de hongerklop. Ik werd niet goed!!?? Nog nooit meegemaakt! Zittend op de plee, met blote voeten goed geaard op de koude tegels heb ik me na een half uurtje kunnen vermannen om vervolgens het onderkoelde karkas naar de badkuip te slepen. Warmpjes ondergedompeld kwam na verloop van tijd mijn kerntemperatuur weer in de buurt van een graad of dertig, zodat er ook weer denkprocessen op gang kwamen onder de schedel. Op naar beneden!
Redelijk levendig maar nog wat feeble, in horizontale positie op de bank plaatsgenomen. Wat een gezelligheid verderop aan tafel…. Het zal toch niet? Zij daar lekker bikken en ik beroerd leggen te wezen?
Begonnen met een biertje maar en de herrijzenis bleek daar! Opknappenderwijs aangeschoven aan Wilma’s onvolprezen diner, om met elke hap de krachten terug te voelen stromen.
Uiteindelijk tegen 24:00u iedereen te ruste. Iedereen? Nou nee, Bram en Wilma koutten nog gezellig door tot een uur of hallef twee…..
Met Mathieu fietste ik in mei 2010 op en rond de Mont Ventoux. In één week ben ik drie keer – met een tussen(rust)dag – de Kale Berg opgereden. Vanuit Sault (1), vanuit Bedoin (2) en vanuit Malaucène (3). Zonder af te stappen.
Mathieu en ik hebben na de Ventoux afgesproken om samen ook de Alp d’Huez ’te bedwingen’. Het wordt tijd dat we een concrete datum/periode gaan plannen…
Met Erna fietste ik de Vechtdalroute en de Rietland-Hanze-Maasroute, met Helma de 11-stedenroute en later ook met Simon.
Vanaf 2015 genieten we van de jaarlijkse fietstrektocht van ruim een week op de racefiets met de FietsBroeders: – Kees van Straaten, Harrie Sterke, – Flip van Straaten, – Jaap Rodrigues Pereira, – Alexander Huijgen en – Ludo Grégoire.
– 2015: Arkel – Normandië
– 2016: Besançon – Arkel
– 2017: Bergen (NH) – Berlijn
– 2018: Besançon – Arles, inclusief de Mont Ventoux vanuit Bedoin.
– 2019: Limburgse heuvels, dagtochten
– 2020: Normandië, dagtochten
– 2021: Ronde van Nederland, vanuit Bergen met de klok mee
– 2022: Roermond – Vlaanderen fietsroute (zuidelijke tak) en Kustroute tot Leiden.
Elders op mijn website (‘Jaarbeelden’) vind je fotoverslagen van deze tochten.
Met Marijke heb ik welhaast eindeloos gefietst: door Cuba, door Sri Lanka, door Suriname, door Japan, van Lissabon naar Málaga, overal en nergens in Nederland. Heerlijk.
In de zomer van 2021 fietsten we de R1 (Europa Radweg 1) van Leiden naar Berlijn. En met de trein terug.
Op 11 augustus 2022 trok Marijke voor de laatste keer de werkgeversdeur achter zich dicht. Op 15 augustus om acht uur stapten we voor de Huishoudschool op onze trekkingfietsen naar… Santiago! We volgden eerst de Kustroute tot Breskens, fietsten via Damme (perfect B&B De Stamper!) naar Brugge. Vervolgens pikten we in Tournai/Doornik de Santiagoroute naar Saint-Jean-Pied-de-Port op. Over de Pyreneeën naar Pamplona en via de Camino Francés naar Santiago de Compostela. Een geweldige tocht en een heerlijk avontuur. Daar aangekomen besloten we om door te fietsen naar Lissabon via de Camino Portugues. Op 23 september ‘s nachts waren we weer thuis. Precies 70 dagen onderweg geweest waarvan 51 fietsdagen. Nee, niet op fopfietsen 🤪.
Je kunt onze fietstrektocht per dag nalezen en de bijbehorende foto’s bekijken op Polarsteps: Van Leiden naar Santiago en door naar Lissabon.
De bovenstaande tocht smaakte naar meer.
We besloten om de ReitsmaRomeRoute te fietsen maar dan van zuid naar noord. De Primavera in de rug dus. Zondag 30 april ‘23 fiets-mee op de trein naar München en verder via Bologna naar Napels. Daar op de fiets. Op dinsdag 20 juni ’23 om 13:30u waren weer thuis, 52 reisdagen met 40 fietsdagen. Een ongelofelijk fijne tocht (2.600km). Nee, weer niet op fopfietsen 🤪.
Verslag? Kijk op: Polarsteps Van Napels via Pompeï naar Leiden.
Observaties:
– Over het ‘nut’ van fietsen:
De weg is het doel.
Variant: Onderweg zijn is het doel. © Ludo.
– Over het vinden van een overnachtingsadres:
Ludo, we hebben nog nooit niet kunnen slapen. © Evert Barendrecht.
– Over het fietsen zelf:
Passion sans raison. Tekst op de bidon die ik tijdens onze Santiagotocht (2022) cadeau kreeg van de eerste fietsenmaakster in mijn leven, in Blaye (F).
– Over eBikes:
Fopfietsen. © Ludo.
De aanduiding trapondersteuning is misleidend. De motor geeft geen ondersteuning aan het trappen, het is omgekeerd: het trappen geeft ondersteuning aan de elektromotor. Sterk staaltje marketing.
De aanduiding fBike is een betere dan eBike. Eén letter verder in het alfabet en je hebt de clou van het fopfietsen te pakken. Het is geen elektric Bike, het is een geheel nieuw type vervoermiddel: een fake Bike. © Ludo.
Momenteel (2022) zijn fopfietsen nog vrij makkelijk te herkennen. Maar je kunt er donder op zeggen dat de constructeurs van eBikes pas zullen rusten als The Ultimate fBike op de markt is: een fopfiets die niet van een fiets te onderscheiden is.
We krijgen regelmatig de vraag: ‘Hebben jullie eBikes?’ Ik kan het dan niet laten om te zeggen: ‘Nee, het is een mBike.’ ‘Een mBike? Wat is dat?’ Ik: ‘Dat staat voor muscleBike; een fiets op spierkracht, geen moterrijwiel.’
Om misverstanden te voorkomen: ik ben zeker niet negatief over elektrische fietsen. Integendeel. De komst van de elektrische fiets heeft ervoor gezorgd dat mensen op latere leeftijd veel meer dan voorheen eropuit gaan en dus bewegen. Evident nadeel van de elektrische fiets is, dat ook mensen voor wie dat nog helemaal niet aan de orde zou hoeven te zijn – en met name jongeren – zich momenteel per elektrische fiets voortbewegen.
– Over bagage:
Wat je thuis kunt laten, is mooi meegenomen. © Ludo. Geldt ook voor wandeltrektochten.
– Over de kosten van fietstrektochten:
Als je aan het fietsen bent, kun je geen geld uitgeven. © Ludo. Geldt ook voor wandel- en kajaktrektochten.