– laatste bewerking op deze pagina:
29 januari 2025
Bike Tour News 2025
Omdat ik graag nog een keer de Groene Weg met Marijke wilde fietsen hebben we medio november ’24 de Flixbus naar Verona geboekt. Vertrek op donderdag 24 april ’25 vanaf Amsterdam-Sloterdijk, fiets mee.
Het is de bedoeling om van Verona via Genua, Nice, Toulon en Marseille naar Arles te fietsen. En dan naar het noorden, via Maastricht naar Leiden.
Met (e-book) in de tas: ‘De filosofie van de heuvel’ van Ilja Leonard Pfeiffer 😊.
Trajecten km’s
• Verona – Genua: 290
• Genua – Nice: 200
• Nice – Toulon – Marseille: 350
• Marseille – Saintes-Maries-de-la-Mer: 130
• Saintes-Maries-de-la-Mer – Marnay: 620
• Marnay – Maastricht: 600
• Maastricht – Leiden: 240
————- +
Totaal: 2.430 km
Dus dat worden zo’n 37 tot 41 fietsdagen. Met ‘blijf-stops’ in de mooie plaatsen zullen we zo tegen eind juni wel weer in Leiden zijn.
Wie wil, gaat het vast weer kunnen volgen op Polarsteps.
Veel zin in!
Vrijdag 9 augustus 2024: LEIDEN – WINTERSWIJK solo:
Maandag 1 juli 2024: LEIDEN – WINTERSWIJK met Bram:
Bike Tour News
Op zondag 12 mei 2024 startten we met onze volgende grote fietstrekkingtocht: de Elberadweg (Europaradweg 2). Van Vrchlabí in het Reuzengebergte (Tsjechië) naar Cuxhaven (Duitsland). Daar stroomt de Elbe in de Noordzee. Een tocht van zo’n 1.200km. En uiteraard weer niet op fopfietsen… Van Cuxhaven fietsten we terug naar Leiden: 600km. Zaterdagmiddag 15 juni, dus precies vijf weken later, waren weer thuis. Statistiek: 35 dagen onderweg waarvan 24 fietsdagen (nul lekke banden), dus gemiddeld 75km/dag gefietst.
Wie een verslag wil lezen kan dat doen via Polarsteps. De GPX-bestanden van onze Elberadweg 2024 en van de route Cuxhaven-Leiden zijn bij mij op te vragen.
Op 11 augustus 2022 was Marijke’s laatste werkdag en trok ze de deur achter zich dicht. Op 15 augustus, om 8 uur ’s ochtends stapten we op de fiets. Naar Santiago de Compostela! En verder… Want na aankomst in Santiago (eind september) hadden we nog volop zin en het weer bleef goed. Dus zijn we doorgefietst naar Lissabon. Eind oktober waren we weer thuis: 51 fietsdagen voor 3.300km, 70 reisdagen vanwege verblijf in leuke steden.
Begin mei 2023) zijn we met de trein – fiets mee – naar Napels gereisd. Daar startten we onze terugtocht (geen tijdsplanning) naar Leiden. Als je een verslag wil lezen, vind je dat op Polarsteps: ‘Fietsen van Napels naar Leiden 🚴🏻♀️🚴‘
Woensdag 26 juni 2024: Ludo’s theorema: ‘de kwaliteit van het wegdek voor autoverkeer vergeleken met die van fietspaden is omgekeerd evenredig aan de technische eigenschappen van de bijbehorende vervoermiddelen om oneffenheden op te vangen.’ Wegen voor snelverkeer zijn vrijwel zonder uitzondering zo glad als een biljartlaken; fietspaden worden geteisterd door oneffenheden als gevolg van schots en scheef liggende tegels dan wel klinkers of als gevolg van boomwortels die het asfalt dan wel het beton omhoog drukken en laten barsten. En dat terwijl auto’s toegerust zijn met schokdempers, vering en bandenkwaliteiten die elke oneffenheid neutraliseren. Dit in tegenstelling tot wat fietsen vermogen.
HOE HET ALLEMAAL BEGON EN VERDER GING… Na onze ‘wereld’reis (medio 1978 – medio 1980) kochten Pia en ik allebei een Koga Myata RoadRunner. Eigenlijk racefietsen maar prima geschikt om trektochten mee te maken. Bagagedragers voor en achter, eenvoudige fietstassen erop en gaan met die banaan. Alle kampeerspullen mee. In de zomer van 1981 fietsten we – via een zelf-ontworpen route op de gele Michelin-kaarten – van Amsterdam naar de Middellandse Zee. En terug. De Groene Weg, avant la lettre…
We zijn altijd heel veel blijven fietsen, ook toen we later kinderen hadden. Thomas kreeg voor zijn tiende verjaardag (1996) een Union Pointer met 26inch wielen en versnellingen. Simon fietste destijds op een zoveelstehands Pietje Pelle zonder versnellingen. In de Voorjaarsvakantie van dat jaar fietsten we de Zuiderzeeroute, dat wil zeggen: we fietsten naar Enkhuizen, voeren met de NS-boot naar Stavoren (hotel Vrouwtje van Stavoren) en toen met de klok mee langs de randen van de voormalige Zuiderzee naar Muiden en vandaar retour Alkmaar. Totaal 325km in 5 fietsdagen = 65 km/dag. En dat voor een 10- en een 8-jarige! Top. We overnachtten gezellig in hotelletjes of pensions. Dierbare herinneringen.
In de zomervakantie van 2003 fietsten Thomas (op Pia’s rode Koga), Simon (op de Giant Expedition), Erna (op een Koga Traveller) en ik (nog steeds op de blauwe Koga RoadRunner) de Groene Weg van Arles (daarheen met de OAD fiets-slaap-bus) naar Maastricht.
De jongens en ik spraken af dat we die route nog een keer in omgekeerde richting met de racefiets zouden. Zo licht mogelijk bepakt. Het is er (nog?) niet van gekomen.
Vanaf 2003 hebben Evert en ik vele fietstrektochten gemaakt, vooral in Spanje. Een overzicht daarvan – met dank aan medioling Treve – vind je hier.
Vanaf 2007 t/m 2013 ‘mocht ik mee’ met de Vastenactie-fietstochten van het Lyceum Schöndeln in Roermond, altijd rond Pasen, van ‘ergens’ op 2½ dag fietsen tot de school. Met Mathieu, met Willy Moors, met – toen nog niet mijn zwager – Herm en (soms) met Joke. En vele anderen. Goede herinneringen.
De tocht van het jaar 2009 vanuit Luxemburg vormde de opmaat naar een grote liefde.
– 2007: Oeverlandroute Alkmaar – Roermond;
– 2008: Brugge – Roermond;
– 2009: Luxemburg – Roermond;
– 2010: Bielefeld – Roermond, ik fietste de vrijdag tevoren van Enschede ‘even’ naar Bielefeld;
– 2011: Roermond – Heimbach – Maastricht – Roermond;
– 2012: Limburg a/d Lahn – Roermond;
– 2013: Vresse sur Semois – Roermond.
Het aantal keren dat ik – vaak met anderen – de dagtocht Alkmaar – Winterswijk (200+km) gefietst heb is niet te tellen, altijd weer genieten. Met dank aan Jak den Exter die deze Classic initieerde: De Stentor plaatste het stuk op 24 juni 2023. Een variant hierop werd geplaatst in de IkjesMarathon NRC, onder pseudoniemen ingediend (vanwege maximum drie inzendingen) geplaatst op 7 augustus 2024:
Met A-WW zijn vele (andere) anekdotes verbonden. Eveneens geplaatst in de IkjesMarathon NRC (onder pseudoniem):
Het bovenstaande Ikje wordt opgenomen in de Ikjesmarathon Scheurkalender 2025.
De redacteur veranderde ‘grimlach’ aanvankelijk in ‘glimlach’. Kende kennelijk zijn klassiekers niet 😩…
Correctie gevraagd en gekregen 😊.
Een variant op A-WW was de ééndaagse Alkmaar – Nijmegen met Walter Zuidhoek en Bert Cleij. Ook heel dierbaar, zeker gegeven de kookkunsten van Ans bij aankomst. Dat hebben we een keer of drie gedaan. Die fietstraditie zou ik nog wel een keer een vervolg willen geven.
Rond de polder Westfriesland ligt de Omringdijk met daarop een fietspad van 126km. Talloze malen gefietst. Walter Zuidhoek is de motor achter de jaarlijkse WFO-fietstocht met een wisselend deelnemersveld. Zo omstreeks begin april. Helaas heeft Corona roet in het fietseten gegooid. Het wordt tijd om die traditie weer op te pakken.
En dan zijn er nog enkele wat merkwaardige lange-afstandsfietstochten op de racefiets:
– De 320km Oeverlandroute Maastricht – Alkmaar, gestart in Chalet Bergrust op de Sint Pietersberg om half twee ‘s middags. Geregeld dat Wilma en Tjeu een ‘stalletje’ met koffie en vlaai hadden ingericht bij Thorn. In Mierlo naar de Chinees. ‘s Avonds en ‘s nachts doorgefietst (Jak, Jan, Ronald en Ludo), van Eindhoven tot Maarssen over de ‘gewone’ weg omdat we de bordjes Oeverlandroute in het donker niet goed konden zien. De daaropvolgende ochtend de route weer opgepikt. Om 12u soepje gegeten bij ’t Heerenhuis in Spijkerboor en aldaar op het terras in slaap gevallen. Powernap. Om 14u waren we thuis.
– De 220km tocht Groningen – Alkmaar. Ook ‘s middags gestart en ‘s nachts/‘s ochtends doorgefietst. Jan, Jak, Evert, Ludo. Bij donker door Lelystad: Evert: ‘Paaltje’. Jak: ‘Paaltje’. Ludo: ‘Paaltje’. Jan: BENGG! Jans fiets stond verticaal rechtop tegen het paaltje met het achterwiel omhoog en het voorwiel plat op de grond. Als je het zo zou willen neerzetten, was je dat niet gelukt. Jan kwam er met schaafwonden vanaf. De fiets? Niets aan te zien. Bij het krieken van de dag reden we in Hoogkarspel een groepje eindexamenfeestgangers achterop. Bij het inhalen ontspon zich een gesprekje. ‘Waor kommen jullie her?’ ‘Uit Groningen.’ ‘Fietsen jullie altijd ’s nachts?’ 🤪
– De 185km tocht Oud-Beijerland – Wessem. Bram, Mathieu, Ludo. Ik had een route van zo’n 155km in gedachten. Het bleken er – om nog steeds onopgehelderde redenen – 185km te worden. De laatste kilometers (van Ittervoort naar Wessem) reden we in het pikkedonker met enkel het pitje van Bram’s fiets. Steenkoud was het en nattig. Aangekomen in Wessem viel Mathieu Wilma in de armen: ‘O Wilma, ik dacht dat ik je nooit meer terug zou zien…’ We hebben in de garage alle natte kleren uitgetrokken, direct in de was. Hieronder in cursief Bram’s archetypische relaas over de aankomst en de avond in Wessem.
Het laatste stuk fietsen ging dermate zwaar dat ik de dynamo van de band moest halen om niet stil te vallen. Mijn voortandwiel leek bizar genoeg een groot ovaal. Mijn benen gingen niet meer rond, ik moest ze met heel veel moeite over het bovenste dode punt heen tillen, waarna, geholpen door de graviteit, ze min of meer weer naar beneden vielen. Mijn fiets bleek bij het licht van de garage een lekke band te hebben. Onbekend hoe lang ik daarop gefietst had. Vervolgens moest ik de man met de hamer buiten de deur zetten. Daarna werd ik beroerd door de hongerklop. Ik werd niet goed!!?? Nog nooit meegemaakt! Zittend op de plee, met blote voeten goed geaard op de koude tegels heb ik me na een half uurtje kunnen vermannen om vervolgens het onderkoelde karkas naar de badkuip te slepen. Warmpjes ondergedompeld kwam na verloop van tijd mijn kerntemperatuur weer in de buurt van een graad of dertig, zodat er ook weer denkprocessen op gang kwamen onder de schedel. Op naar beneden! Redelijk levendig maar nog wat feeble, in horizontale positie op de bank plaatsgenomen. Wat een gezelligheid verderop aan tafel…. Het zal toch niet? Zij daar lekker bikken en ik beroerd leggen te wezen? Begonnen met een biertje maar en de herrijzenis bleek daar! Opknappenderwijs aangeschoven aan Wilma’s onvolprezen diner, om met elke hap de krachten terug te voelen stromen. Uiteindelijk tegen 24:00u iedereen te ruste. Iedereen? Nou nee, Bram en Wilma koutten nog gezellig door tot een uur of hallef twee…..
Met Mathieu fietste ik in mei 2010 op en rond de Mont Ventoux. In één week ben ik drie keer – met telkens een tussen(rust)dag – de Kale Berg opgereden. Vanuit Sault (1), vanuit Bedoin (2) en vanuit Malaucène (3). Zonder af te stappen.
Mathieu en ik hebben na de Ventoux afgesproken om samen ook de Alp d’Huez ’te bedwingen’. Het wordt tijd dat we een concrete datum/periode gaan plannen…
Met Erna fietste ik de Vechtdalroute en de Rietland-Hanze-Maasroute, met Helma de 11-stedenroute en later ook met Simon.
In 2013 kocht ik de Birdy, een vouw-trekking-fiets van het merk Riese und Müller. Een schot in de roos gegeven het feit dat het door vliegmaatschappijen steeds moeilijker en vooral duurder gemaakt werd om fietsen mee het vliegtuig in te nemen. Een oplossing die in alle opzichten uitstekend werkte bij de fietstrektochten met Evert en met Marijke.
Anekdote: Om vertrouwd te raken met de Birdy maakte ik in 2013 twee meerdaagse ‘oefentochten’, naar Wessem en naar Oud-Beijerland. Bij die laatste tocht – op een prachtige zomerse dag – fietste ik op behoorlijk hoge snelheid door de Wassenaarse waterleidingduinen. Van een pad linksvoor van mij, voegde een mountainbiker langszij in. Hij: ‘Dat is een mooie fiets!’ Ik: ‘Dankjewel!’ Hij, met een schuin oog op de Rohloff-naaf: ‘Met motor?’ Ik: ‘Ja, die zit erop.’ Hij, weifelend speurend: ‘Waar dan?’ Ik: ‘Op het zadel!’
Vanaf 2015 genieten we van de jaarlijkse fietstrektocht van ruim een week op de racefiets met de FietsBroeders: – Kees van Straaten, Harrie Sterke, – Flip van Straaten, – Jaap Rodrigues Pereira, – Alexander Huijgen en – Ludo Grégoire.
– 2015: Arkel – Normandië;
– 2016: Besançon – Arkel;
– 2017: Bergen (NH) – Berlijn;
– 2018: Besançon – Arles, inclusief de Mont Ventoux vanuit Bedoin;
– 2019: Limburgse heuvels, dagtochten;
– 2020: Normandië, dagtochten;
– 2021: Ronde van Nederland, vanuit Bergen met de klok mee
– 2022: Roermond – Vlaanderen fietsroute (zuidelijke tak) en Kustroute tot Leiden.
Vanaf 2023 ben ik niet meer van de partij. Het was goed zo.
Met Marijke heb ik welhaast eindeloos gefietst. Onze eerste fietstrektocht samen maakten we op Cuba.
Anekdote: Fietsen naar Playa Yaguanabo. Om 12:00 uur arriveerden we er. Een soort vakantiepark voor de Cubanen zelf. Prima sfeertje: ’s zondags gaat hier iedereen naar de zee, rum drinken, veel muziek. Kleine maar prettige cabañas. Lekker gedoucht. Even op het zachte bed liggen. Beetje vrijen. Beetje veel vrijen. Heerlijk.
Weer douchen. Toen naar het strand. We zaten aan een picknicktafel. Geen mens te bekennen. Marijke zat tegenover mij met zicht op de cabañas. Ik had zicht op de grote speeltuin met kleurige toestellen achter Marijke. Geen kind te bekennen.
Ik: ‘Zullen we wippen?’
Zij, met een glinstering in haar prachtige bruine ogen: ‘Alweer? Hier?’ 🥰
Onze Cuba-fietstrektocht smaakte naar meer. We fietsten op de Birdy’s door Sri Lanka, door Suriname, door Japan, van Lissabon naar Málaga, overal en nergens in Nederland. Heerlijk.
In de zomer van 2021 fietsten we de R1 (Europa Radweg 1) van Leiden naar Berlijn. En met de trein terug.
Op 11 augustus 2022 trok Marijke voor de laatste keer de werkgeversdeur achter zich dicht.
Op 15 augustus om acht uur stapten we voor de Huishoudschool op onze ‘gewone’ trekkingfietsen naar… Santiago! We volgden eerst de Kustroute tot Breskens, fietsten via Damme (perfect B&B De Stamper!) naar Brugge. Vervolgens pikten we in Tournai/Doornik de Santiagoroute naar Saint-Jean-Pied-de-Port op. Over de Pyreneeën naar Pamplona en via de Camino Francés naar Santiago de Compostela. Een geweldige tocht en een heerlijk avontuur. Daar aangekomen besloten we om door te fietsen naar Lissabon via de Camino Portugues.
Op 23 september ‘s nachts waren we weer thuis. Precies 70 dagen onderweg geweest waarvan 51 fietsdagen. Nee, niet op fopfietsen 🤪.
Je kunt onze fietstrektocht per dag nalezen en de bijbehorende foto’s bekijken op Polarsteps: Van Leiden naar Santiago en door naar Lissabon.
De bovenstaande tocht smaakte naar meer. We besloten om de ReitsmaRomeRoute te fietsen maar dan van zuid naar noord. De Primavera in de rug dus. Zondag 30 april ‘23 fiets-mee op de trein naar München en verder via Bologna naar Napels. Daar op de fiets. Op dinsdag 20 juni ’23 om 13:30u waren weer thuis, 52 reisdagen met 40 fietsdagen. Een ongelofelijk fijne tocht (2.600km). Nee, weer niet op fopfietsen 🤪. Verslag? Kijk op: Polarsteps Van Napels via Pompeï naar Leiden.
Observaties:
– Over het ‘nut’ van fietsen: De weg is het doel. Variant: Onderweg zijn is het doel. © Ludo.
– Over het vinden van een overnachtingsadres: Ludo, we hebben nog nooit niet kunnen slapen. © Evert Barendrecht.
– Over het fietsen zelf: Passion sans raison. Tekst op de bidon die ik tijdens onze Santiagotocht (2022) cadeau kreeg van de eerste fietsenmaakster in mijn leven, in Blaye (F).
– Over eBikes: Fopfietsen. © Ludo. We krijgen regelmatig de vraag: ‘Hebben jullie eBikes?’ Ik kan het dan niet laten om te zeggen: ‘Nee, het is een mBike.’ ‘Een mBike? Wat is dat? Iets nieuws?’ Ik: ‘Dat is een muscleBike; een fiets volledig op spierkracht.’
– Over bagage: Wat je thuis kunt laten, is mooi meegenomen. © Ludo. Geldt ook voor wandeltrektochten.
– Over de kosten van fietstrektochten: Als je aan het fietsen bent, kun je geen geld uitgeven. © Ludo. Geldt ook voor wandel- en kajaktrektochten.