– laatste actualisering: 16 mei 2023.
Net als iedereen heb ik keuzes gemaakt in mijn leven.
Veel keuzes bleken Gouden Grepen; ze voegden veel toe aan mijn leven.
Enkele keren ‘greep ik mis’; dat had ik anders moeten doen.
Aan beide keuze-aspecten denk ik – met enige regelmaat – terug.
Gouden Grepen
– In 1971 ging ik naar de Sportacademie in Tilburg. Machtig mooie tijd. Vriendschappen voor het leven.
– In het eerste jaar van de Sportacademie meldde ik mij aan bij ’SteTyCor’ (steno-typen-correspondentie) in Tilburg, voor een 10-vingers-blind typecursus. Een half jaar lang elke dinsdagavond in een tot klaslokaaltje omgevormde zolder tussen de mavo-meiden. Ik heb het diploma nog ergens: 150 aanslagen per minuut, op een Olympia-typemachine. Ik heb nog vrijwel dagelijks plezier van de daar opgedane vaardigheid.
– In 1974 koos ik voor Pia. Een grote, mooie liefde. Intensief geleefd. En twee prachtige zonen.
– Op basis van mijn affiniteit met de vakken Anatomie en Fysiologie op de Sportacademie koos ik voor de studie Functionele Anatomie aan de Faculteit Bewegingswetenschappen (VU, Amsterdam). Die heeft mij tot op de dag van vandaag heel veel gebracht.
– Van medio 1978 tot en met medio 1980: onderweg in Azië en Oceanië. Onuitwisbare indrukken en ervaringen; om een heel leven mee vooruit te kunnen.
– In 1985 begon ik met hardlopen. Eindeloos veel trainingskilometers. Tientallen halve marathons en negen marathons. In 1987: Marathon van Amsterdam: 2u 59min 28sec.
– In 1986 solliciteerde ik naar de baan van directeur voor het District Holland Noord van de Landelijke Huisartsen Vereniging. Tien gouden jaren.
– In 1987 nodigde de Uitgeverij Spruyt, van Mantgem en De Does (SMD) mij uit om een leerboek Anatomie/Fysiologie voor de verpleegkunde-opleidingen te schrijven. Inmiddels is de 5e druk voor het HBO-niveau bij Uitgeverij ThiemeMeulenhoff verschenen; in taal 145.000+ exemplaren verkocht. Een goudgerand inhoudelijk en financieel succesverhaal. Nog steeds, en ook voor het MBO-niveau in de succesformule met Agnes van Straaten-Huijgen (co-auteur) en Rogier Trompert (illustrator).
– In 1988 startte ik via de KNMG met Intervisie ’88, bestuurstraining en persoonlijke vorming. Nog steeds komen we eenmaal per jaar bij elkaar.
– In 1989 kochten we een nieuwbouwhuis in Alkmaar: Stratenmakerhof 13. Geweldig goede keus.
– In 1999 kochten we in de uitverkoop bij Kompas een 2-persoons Wilderness-vlakwaterkajak. Helaas nooit met Pia kunnen kajakken. Maar wel kajaktrektochten met Erna (4), met Mathieu (9) en met Marijke (1).
– In 1993 besloot ik via de Kring van Utrechtse Repetitoren de studie Nederlands Recht te gaan doen, een ‘oude’ droom. In 1998 behaalde ik het diploma Jurist Staats- en Bestuursrecht. Ook die studie brengt mij tot op de dag van vandaag heel veel.
– In 2000 werd ik algemeen directeur van Wilgaerden. Tot en met eind 2013: 12½ gouden jaren in een parttime (60%) baan. Een prachtig jubileumfeest en dito afscheid.
– in 2005 stapte ik – zeer automatiseringsminded – over naar Apple. Eerst een iPhone4, daarna iPad, daarna MacBook. Alles gesynchroniseerd. Geweldig. Inmiddels iPhone12…
– In 2009 ging ik bij InBalans op schaatsles. In 2010, 2011 en 2012 schaatsweken in Orsa/Mora (Zweden) met InBalans. In 2017 en 2018 schaatste ik de Alternatieve Elfstedentocht op de Weißensee (Oostenrijk).
– Eind 2013 ‘vond’ ik mijn grote liefde Marijke. Geluk, via fietsvriend Herm. Vanaf 2018 wonen we samen in de Huishoudschool aan de Groenhazengracht in Leiden.
– In het voorjaar van 2014 meldde ik mij – op advies van Floortje van Geet – aan bij Proyecto Español, een superintensieve methode om Spaans te leren. Voortbordurend op de beginnerscursus die Pia en ik in 1981 via de VU volgden. Drie weken intern in Alicante. Groot leereffect. Nog een keer drie weken in 2015 in Granada; bonus: prachtstad, zeker vanwege Semana Santa. Ik had veel profijt van mijn Spaans-vaardigheid op onze fietstrektocht door Cuba in 2015.
In september/oktober 2015 heb ik mijn ogen laten laseren. Een gouden greep: linkeroog voor veraf, rechteroog voor dichtbij. Werkt geweldig. Net als bij de twee verschillende lenzen die ik tot die tijd droeg.
In het voorjaar van 2021 – Coronatijd – maakte Marijke mij wegwijs in het foto-albumprogramma Albelli. Dat zorgde ervoor dat ik een enorme achterstand (zo’n 13 jaar) bij het maken van episodische foto-albums kon inlopen. Het motiveerde mij allereerst om een selectie te maken van de enorme hoeveelheid foto’s in de fotobibliotheek op mijn Mac en die in digitale albums te ordenen.
Daarna plakte ik de foto-achterstand van januari 2008 tot oktober van dat jaar nog op de ouderwetse manier in foto-albums. En ik maakte Jaarbeelden-albums in Albelli van september 2014 tot en met… vandaag. En ik maakte ook de bijschriften bij de grote fotoalbums van onze ‘wereldreis’. Een geweldige herbeleving.
Misgrepen
– In 1993 hadden we uit de nalatenschap van Ma Cleij-Zantema het huisje in Midsland op Terschelling moeten kopen. Toen was de afweging: ‘We hebben een camper.’ ‘Zo’n tweede huis is ook veel werk.’ Ik heb vaak gedacht: ‘Dat hadden we anders moeten beslissen.’
– Ik ben pas na de Elfstedentocht van 1997 lid geworden van de Elfstedenvereniging. Nog nooit de tocht-der-tochten kunnen schaatsen.
– Omstreeks 1983 ben ik gestopt met gitaarspelen en heb ik mijn zorgvuldig opgebouwde ‘klapper’ met liedjes en een aantal muziekbundels weggegooid. Stom.
– Omstreeks 1983 ben ik op pianoles gegaan. Na twee jaar – niet onverdienstelijk spel inmiddels – gestopt. Jammer.
– In het najaar van 1989 overwogen om direct naar Berlijn af te reizen. Niet gegaan. Altijd spijt van gehouden.
– In 1996 werd mij gevraagd om toe te treden tot de directie van het Waterlandziekenhuis. Portefeuille patiëntenzorg. Drie voor mijn bestuursvaardigheden noodzakelijke maar loodzware jaren. Wel verantwoordelijkheid maar onvoldoende bevoegdheden.
– Nooit lid geworden van een amateur toneelvereniging.
– In 2016 alle oude agenda’s (1971 t/m 2005) weggeknikkerd. Zonde.
– In 2016 doorliep ik met succes een procedure bij de Rechtbank om mijn doopnamen geschrapt te krijgen. De Volkskrant wilde mijn samenvattend artikel hierover wél op de VK-website plaatsen maar niet in de krant. Ik meende dat de papieren krant een beter medium was en dat ik zo’n podium nog wel zou krijgen. Beide punten bleken onjuist. Gemiste kans.
– 2018: vergeten tegen Cor te zeggen dat ik zijn sloep wel wilde overnemen. Unieke kans laten lopen om in en om Leiden vaartochten te maken en eventueel trektochten per sloep.