Reisverslag Cuba zaterdag 18 april t/m zondag 10 mei 2015.
Marijke Buijs en Ludo Grégoire
Week 1
Na een prima vlucht arriveerden we rond 19:00 uur plaatselijke tijd in Havana. De fietsen waren ingecheckt als bagage (koffer) en de fietstassen in rugzak was onze handbagage. Anders hadden we per fiets € 75,- extra moeten betalen.
Het was wel even wachten op onze fietsen, maar uiteindelijk zijn beide fietsen zonder brokken aangekomen.
Onze chauffeur was er en bracht ons naar onze hostel Peregrino, heel dichtbij oud Havana. Leuke plek en prima voorzieningen. Zondag, na uitgebreid ontbijt in de hostel, naar oud Havana gelopen. Het is wel even omschakelen: de hitte, de rotzooi op straat, de sfeer. De mooie plekken bekeken zoals: Catedral de San Cristobal de la Habana, Plaza de Armas. Hier was een dansvoorstelling uitgevoerd door kinderen. Erg leuk. Daarna via de oude straten naar Plaza Vieja. In de straten kom je van alles tegen: muzikanten, steltenlopers, oude vrouwen met dikke sigaren die een foto willen samen met jou, teckels met brilletjes op en gelakte nagels. En dit alles om wat te verdienen. Plaza Vieja is geheel gerestaureerd en de gebouwen zijn heel mooi geworden. Foto’s illustreren hoe het was en hoe het geworden is kun je met eigen ogen zien. Een Cubaan, historicus, is een project gestart waarbij het toeristengeld geïnvesteerd werd in de restauratie van gebouwen. Dit resulteerde in meer inkomsten van toeristen en nu worden deze inkomsten gebruikt voor 45% restauratie en 55 % sociale projecten. Goed werk dus van Eusebio Leal Spengler. ’s Middags stuk over Malecón gewandeld en lekker Cubaanse biertjes Cristal gedronken.
De volgende ochtend naar Havana Central gewandeld, Capitool dat gesloten was vanwege renovatie, sigarenfabriek bezocht. Uitleg gekregen hoe het nu eigenlijk zit met de sigaren van Cuba en gezien hoe ze gemaakt worden. Een arbeider in deze fabriek verdient ongeveer 40 tot 60 CUC ( 40 tot 60 euro) per maand. Niet erg veel dus. Ze moeten hiervoor wel ongeveer 110 sigaren per dag maken!
We vroegen ons steeds af hoe het nu eigenlijk werkt met de CUC en de CUP. Er zijn hier namelijk 2 geldmunten in omloop. De CUC is voor de toeristen. Hiermee betaal je op alle toeristische plekken, restaurants , entree etc. De nationale munt (CUP of MN) is voor de staatswinkels en restaurants. Niet erg gezellige restaurants en winkels hebben niet bepaalde enorme hoeveelheid aan artikelen. Maar voor een CUC krijg je 25 CUP. Als je hier overal in de CUC-restaurants eet, is Cuba niet erg goedkoop. Eigenlijk benader je in Havana dan de Europese prijzen. Maar af en toe water of broodje in cup kopen, scheelt enorm.
Nogal vreemde situatie hoe dit werkt hier. We zijn ’s middags met lokale bus de baai in Havana overgestoken via tunnel. We hingen bijna buiten, maar hoefden niets te betalen. Het was denk ik te vol in de bus.
Daarna hadden we wel dorst, dus aan de haven in de wind heerlijk biertje gedronken.
In Cuba rijden de Amerikaanse auto’s nog volop: Chevrolet, Cadillac, Buick, Ford etc. Prachtig gezicht, maar af en toe neus dicht knijpen voor de smerige zwarte uitlaatgassen.
Morgen beginnen we aan onze fietstocht richting Viñales, waar we de tabaksplantages zullen gaan zien.
Dinsdag gestart met fietstocht. Plan was om van Havana naar Pueblo Establo (dichtbij Las Terrazas) te fietsen. Het was een tocht van ongeveer 85 km. Met aanvang om 8:30 uur zou dat toch moeten lukken. Eerste stuk Malecón en daarna door de buitenwijken van Havana totdat we op de autobaan kwamen. Ja, dus hier kun je op de snelweg fietsen en het is nog veilig ook! Al het langzame verkeer neemt de meest rechter baan (brommers, tractors, paard en wagen, fietsers). Het verkeer houdt rekening met je.
Op een gegeven moment van de autobaan af en op een goede geasfalteerde weg verder. We moesten nog even schuilen voor de regen. Want in dit klimaat ga je geen regenjack dragen. Het is erg warm, dus heel heel veel water meenemen en onderweg kopen. Dat was nog niet altijd te krijgen. Lekkere broodjes gegeten voor ongeveer 1,5 euro (alles bij elkaar : 2x warme broodjes met ham en 4 mango juice). Wel een verschil of je in een cup restaurant zit of een CUC-restaurant.
We wilden water kopen bij lokaal heel klein winkeltje, maar de mevrouw had geen water te koop. Wel kregen we spontaan van haar 3 flesjes koud water uit haar eigen keuken. En ze weigerde elke peso die we wilden geven.
Rond 17:00 uur arriveerden we in Casa Juanita. Maar….. vol. Geen probleem: ze belde een andere casa op en het was geregeld in Casa Estrella.
Lieve familie waar we heerlijk konijn hebben gegeten, Cristal-biertjes gedronken en daarna vroeg naar bed. Volgende dag heerlijk daar ontbeten, met de familie wat gekletst en weer onderweg op de fiets. Omdat 85 km toch voor mij wat te veel was in deze warmte, hadden we het reisschema aangepast. Zodra het licht is op pad en tegen de middag stoppen. Dus eerst naar Las Terrazas, waar we in het meer, Lago de Palmera, lekker hebben gezwommen, vervolgens koffie gedronken en drinkwater ingeslagen en toen heuveltje op, heuveltje af naar Bahia Honda. Las Terrazas is een beschermd natuurgebied dat staat op Unesco lijst van natuurgebieden. In 1968 heeft een groep Cubanen dit gebied ontwikkeld om de ontbossing tegen te gaan. Met als gevolg een ecologisch gebied dat geheel selfsupporting is. Mooi gebied om te fietsen.
Gelukkig – vanwege de warmte – ging de weg naar Bahia Honda grotendeels bergafwaarts. Onderweg niet erg veel verkeer en mensen tegengekomen. Erg leuke en mooie plattelandsroute. Een jongen die uit de vegetatie de straat opstapt en ons spontaan zijn vruchten laat proeven. Dan vraagt hij terloops of hij onze fietshandschoentjes niet kan krijgen voor het honkbal. Helaas konden we zijn wens niet honoreren… we hebben ze zelf nodig.
We hebben genoten van de vele houten huisjes, koeien, paarden, en zelfs van een wild zwijntje dat nog even de straat overstak.
Rond 16:00 uur in Bahia Honda… meteen werd een casa particular aangeboden. Maar toch even gewacht en eerst biertje gaan drinken in lokaal restaurant. Een grote irritante neger bleef bij ons in de buurt om ons naar een bepaald logeeradres te loodsen. Maar we hebben zelf onze keuze gemaakt. Die opdringerigheid werkt averechts voor ons. Lieve meneer ontving ons in zijn casa.
In het lokale restaurant hadden we een paar biertjes gedronken en (toevallig) op de kaart gezien dat ze per stuk 18 pesos kosten (75 eurocent). Maar bij afrekening wilde ze 30 pesos…. Dan is het toch handig dat je wat Spaans spreekt … Uiteindelijk gewoon de 18 pesos (x 5.. ?) betaald.
Vanavond gaan we er toch ook maar eten. Niet erg veel keuze in dit dorp. We hebben er prima gedineerd. Voor 50 peso MN = € 2,- ;-)…
De volgende dag 7:00 uur lekker ontbeten en om 7:30 uur zaten we op de fiets naar Palma Rubia (40 km). Onderweg veel foto’s van de mooie omgeving gemaakt. De mensen groeten allemaal en zijn bijzonder aardig. Velen roepen dat ze ons dapper vinden in deze hitte te fietsen. Ook hier was de weg prima, hier en daar wel opletten voor wat gaten. Om 11:30 uur waren we er. Palma Rubia ligt aan de noordkust. Vanaf hier vertrekt een ferry naar de eilandjes verder in de zee. We dronken eerst een biertje en ze vertelden ons al snel dat señora Antonia van de casa particular een hele goede kokkin was. Dus zijn we daarheen gegaan. Kennis gemaakt, biertjes gedronken. We wilden nog even gaan zwemmen, maar dat mocht niet. Jammer, want een lekkere verfrissende duik was zeer welkom. Dus maar even op de veranda gekletst met andere gasten. Dat van dat voortreffelijke eten klopte inderdaad. ‘s Avonds werd er een maaltijd voor ons op tafel gezet, daar zeg je U tegen: 4 grote vissen, salade, frites, rijst, bonen, gebakken banaan, gefrituurde zoete aardappelen, mango, ananas. Een hoeveelheid voor een heel huishouden. En het ontbijt de volgende ochtend was niet anders.
De volgende dag al om 7:00 uur vertrokken naar Viñales (45 km). Weer een prachtige natuur: palmen, mangobomen, bloeiende bomen en gekleurde huisjes. De aarde is hier enorm rood gekleurd. Onderweg even stoppen om verse coco te drinken langs de weg. We kregen als extra mango en ananasschijven.
Ludo had speciaal foto project: de veranda’s van de mooiste gekleurde huisjes met bijpassende schommelstoelen fotograferen. En aangezien je er nogal wat tegenkomt, stopten we regelmatig hiervoor. De tabaksvelden waren dit jaargetijde kaal. In oktober wordt de tabak geplant en in februari geoogst. Veel houten schuren gezien waar de bladeren te drogen hangen. Dan gaan de bladeren naar een “secadero” (drogerij). In Viñalis hebben we er een bezocht; veel vrouwen elk aan een tafeltje selecteren de bladeren op grootte en kleur. Er wordt dan ook de nerf van het blad uitgehaald. De stapels bladeren worden dan nog behandeld met water en weer gedroogd. Dit proces duurt 1 tot 5 maanden. Daarna is het product klaar om er sigaren van te rollen.
In Casa El Balcon geslapen en weer vroeg op om met de bus naar Cienfuegos te gaan. Dit is 8 uur rijden.
Mooie airconditioning toeristenbussen “Viazul” rijden hier heel precies op schema.
Cuba is bijzonder. Als je hier reist, verdiep je je vanzelf in de geschiedenis. Toen in 1991 de Sovjet Unie zijn handen terugtrok van Cuba, kreeg dit eiland het enorm zwaar. De economie slonk met 60%. Mensen hebben toen ook honger gehad. Gemiddeld verloor een Cubaan in die tijd 30% van zijn gewicht. Periodo Especialo worden deze jaren genoemd. Zwaarste jaren waren van 1991 tot 1994. Tractors werden vervangen door ossen, Fidel verdeelde grote plantages op in kleine plantages, die moesten samenwerken en hun opbrengsten verdelen. Dit heeft uiteindelijk gewerkt, maar de stuiptrekkingen hiervan zie je nog steeds: ossen en paardjes, weinig auto’s en landbouwwerktuigen. Het is eigenlijk een weg geweest naar een grotendeels selfsupporting eiland.
We waren rond 14:30 uur in Cienfuegos, het Parijs van Cuba (wordt gezegd).
We hadden uit lonely planet leuke casa uitgezocht, maar deze was jammer genoeg vol. De oude fragiele meneer wilde wel perse dat we even bij hem binnen kwamen. Maar het was niet erg eenvoudig om onze fietsen in het hele kleine halletje te proppen. Toch gelukt. Boven in zijn huis was het prachtig. Jammer dat er geen kamer vrij was, maar bij een vriendin om de hoek wel. Dus dat was weer snel geregeld. Cienfuegos heeft vele koloniale huizen, in redelijk goede staat. Mooi plein met een simpele Arco de Triunfo maar een werkelijk prachtig Teatro Tomás Terry, waar we voor de avondvoorstelling (folkloristische dansen) een ticket kochten. Daarna gewandeld naar Punta Gorda (uiterste punt van de stad aan de zee). In lokaal tentje aan zee biertje gedronken en gegeten. Biertje kostte een CUC en het eten ook. Heel gemakkelijk en lekker.
Dus de avond naar het theater: prachtig theater uit 1889 dat nog precies is zoals het gebouwd is. De houten stoelen met gietijzeren frame vast aan de grond, prachtig plafond. De dansvoorstelling was erg leuk. Toeristen betaalden 10 CUC (10 euro), maar Cubanen slechts 20 cent en als je militair of gehandicapt bent nog minder. Met als gevolg dat gedurende de voorstelling steeds meer Cubanen binnen liepen, met kinderen.
Daarna nog biertje gedronken op ons balkonnetje en gaan slapen, want volgende dag weer vroeg op om bijna 60 km te fietsen naar Playa Yaguanabo, 25 km voor Trinidad.
Week 2
Om 7:00 uur zaten we op de fiets naar Playa Yaguanabo. Beetje saaie route qua natuur. Zeker in het begin. Kale droge natuur. Een bepaald stuk van de route steken er veel grote krabben over, waarvan er ook veel overreden worden, gezien alle plekken op de weg. Dus je kunt wel zeggen dat er een kapitaal aan lekker eten daar wordt overreden. Onderweg kom je overal grote borden tegen met revolutionaire spreuken. Het eiland staat er echt vol mee. Daarentegen zijn er helemaal geen reclameborden. Je kunt wel zeggen dat de hoeveelheid reclame die je in Nederland tegenkomt hier vervangen is door reclame voor de revolutie.
Om 12:00 uur waren we er, en de sfeer was er ook meteen: zondags gaat hier iedereen naar de zee, en drinken rum met veel muziek. De cabaña van ons was prima en we hebben gesnorkeld en genoten van uitzicht op de Caribische Zee.
De volgende dag naar Trinidad, 25 km.
Weer leuke casa dat al geregeld was door señora Elsa uit Cienfuegos. Door Trinidad geslenterd. Het is een kleine plaats met heel veel mooie historische gebouwen. Leuke sfeer heerst er.
Tijdens de stadswandeling door een wijk gelopen die er wat minder florissant bij lag. Straten waren smerig, veel rotzooi. Daar kwamen we de water-wagen tegen. Er is in Cuba geen waterleiding. Daarom wordt er een keer per week water rondgebracht voor heel weinig pesos. Elk huis moet er dan zelf voor zorgen dat het in een waterton gepompt wordt. Een heel gedoe.
We waren eigenlijk van plan om een dag in Trinidad te blijven en dan verder te fietsen naar Sancti Spiritus. Maar onze plannen weer gewijzigd omdat die route niet erg bijzonder zou zijn en we dat stuk van 70 km dan in een keer moesten fietsen. Onderweg zijn er geen overnachtingsplekken. Dus de tweede dag in Trinidad naar het strand geweest. Via La Boca gefietst naar Playa Ancón. Daar lekker gezwommen en onze eerste mojito’s op het strand gedronken met uitzicht op de Caribische Zee. ‘s Avonds gaan eten in Guitarra Mia, heerlijk en als presentje kregen we een Cubaanse sigaar mee. Er speelde een hele bescheiden 78-jarige Cubaan gitaar. Het was prachtig ondanks zijn 1 1/2 tand in zijn mond. Hij kwam voor ons nog een speciaal liedje over Trinidad zingen.
De volgende dag met de bus naar Santiago de Cuba: rit van 12 uren.
Señora Elsa (Cienfuegos) had blijkbaar de casa in Santiago geïnformeerd dat wij eraan komen. Dat was dus ook al geregeld.
We arriveerden ’s avonds rond 20:30 uur in Santiago. Er stond iemand bij de bushalte op ons te wachten, met een grote oude Chevrolet en enorme laadbak naar Casa Esperanza gebracht. Hij zei dat hij een buurman was, maar reed het huis voorbij en moest dus terug. Buurman was hij dus niet. We werden verwelkomd en het avondeten werd voor ons opgediend. De señora praatte volop maar er was geen touw aan vast te knopen. Waarschijnlijk dement… De volgende dag door Santiago geslenterd. De stadswandeling uit LP gedaan. Rustig aan want het is warm in de stad (35 graden). Hier en daar wat gedronken. In leuke koffietent konden we alleen biertje krijgen. Want het water was afgesloten. Nou, dat was voor ons geen ramp. Van een vrouw pinda’s gekocht. Ze verkopen hier in smalle papieren puntzakjes heerlijk versgebrande zoute pinda’s voor 1 nationale peso per stuk (4 cent). Ze had geen wisselgeld voor de 10 pesos die we haar gaven, daarom maar 10 puntzakjes van haar gekocht. Ze was zo bij wijze van spreken uitverkocht. Blij.
Daarna naar Casa de la Trova. Troubadours zingen hier hun liedjes, erg leuk. We moesten nog blijven voor het avondprogramma dat om 18:00 uur zou beginnen. Geweldig was het, vol ritme humor en plezier. De muzikanten lusten trouwens ook erg graag glaasje rum. Ruud Gullit was ook van de partij en speelde bas.
Daarna heerlijk kreeft en garnalen gegeten en naar bed.
Santiago de Cuba vinden we heel gezellig en de koloniale gebouwen zijn over het algemeen goed gerestaureerd. De stad geeft een goede en gezellige indruk.
Volgende dag vroeg op om te starten met de kustroute naar het westen. Onderweg kwamen we wielrenners tegen en Canadees stel dat ons een casa particular adviseerde in Quiebra Seca.
Die middag naar de Playa die we helemaal voor ons alleen hadden.
Die avond heerlijk kreeft en garnalen gegeten in de casa.
De señora had enorm lekker gekookt.
Daarna vroeg naar bed.
Week 3
Om 6:30 uur zaten we al op de fiets. De vroege ochtend hier is heerlijk om te fietsen.
In Chivirico ontbeten, broodjes en juice gekocht voor het enorme bedrag van totaal 0,40 eurocent.
De kustweg is prachtig, aan de ene kant de Caribische Zee en aan de andere kant de bergen.
Gisteren hadden we een geheel nieuwe geasfalteerde weg, vandaag is dat veranderd in stukken zandweg. Maar prima te fietsen. Wel zijn hier en daar stukken van de weg geheel weggeslagen door de zee. En een brug totaal ingezakt.
Het is na 2 weken al normaal dat je weinig auto’s ziet en daarvoor in de plaats de geiten, paardjes, ezeltjes zijn gekomen.
Aangekomen in La Mula, Cubaanse cabañas, zijn we gestopt voor die dag.
We wilden in de zee zwemmen maar er waren te veel stenen, dus maar even wat in de golven gebadderd. Lekker kip gegeten. Er kwam nog een hele groep jonge Cubanen binnen die de Pico Turquino beklommen hadden. Dat is in Cuba de hoogste berg, bijna 2000 meter. We zijn vroeg gaan slapen met slechts een ventilator. In de vroege ochtend viel de stroom uit, dus ook geen afkoeling meer van de ventilator. ‘s Ochtends vertrokken om 6:15 uur. Langs Pico Turquino. We wilden fietsen tot Pilón, 70 km. Een prachtige route met hier en daar slecht wegdek en soms heel slecht. Op dit stuk zijn we nauwelijks verkeer tegengekomen, misschien totaal 3 auto’s en 3 vrachtwagens. Maar gezien de conditie van de weg was dit niet zo vreemd. Zelfs geen paard met wagen was er hier te vinden. Alleen af en toe een fietsende of wandelende Cubaan kwamen we tegen.
Prachtige uitzichten over de Caribische Zee en de bergen Sierra Maestra.
Onderweg kwamen we een groepje kinderen tegen aan wie we onze meegenomen ballonnen konden uitdelen. Ze waren helemaal verrast, dat kon je aan hun snoetjes zien.
In een dorpje net voor Pilón heerlijk gegeten: een mix van vis, ham en kaas gefrituurd. Specialiteit van het huis.
In Pilón moesten we even zoeken naar Casa Humberto, dit adres hadden we gekregen van Adolfo (eerdere casa). Humberto was al geïnformeerd want hij zag ons voorbij fietsen en kwam ons achterna. De tamtam werkt prima dus. Weer een erg leuke casa. Het is bijzonder plezierig om steeds op een andere plek te arriveren waar je enorm gastvrij ontvangen wordt.
’s Avonds wilden we in het dorp gaan eten, maar…..een restaurant had alleen nog kippensoep en het andere was gesloten. Dus gevraagd aan Humberto of hij nog iets anders wist. Gevolg was dat er binnen een uur een heerlijke maaltijd voor ons klaar stond in de casa. Alles wordt voor je geregeld.
De volgende ochtend onderweg naar Media Luna (halve maan). Geen lange afstand maar eerste 3 km heftig vanwege flinke klim. Daarna voornamelijk afdalen en vlak. Direct buiten Pilón zagen we een groep landarbeiders, die de zaden van de zonnebloemen aan het zaaien waren. Het was een enorme groep mannen, waarschijnlijk door een vrachtwagen afgezet, die volop kletsend met elkaar aan het werk waren.
In Media Luna aangekomen hebben we de casa snel gevonden.
Media Luna is een erg leuk dorp, met oorspronkelijke houten huizen van de suikerrietarbeiders. Het museum Celia Sanches was jammer genoeg gesloten. Maar een leuke wandeling gemaakt. In het stadion was er net een honkbalwedstrijd aan de gang.
En daarna weer heerlijke kip gegeten in de casa.
Als je hier in een casa particular arriveert, moeten ze je met je paspoort registreren. Onze eerste namen in de paspoorten zijn: Ludovicus en Maria. Nou, de naam Ludovicus is hier totaal vreemd, dus ze onthouden alleen Maria. Stuk gemakkelijker. Ze richten zich dus steeds op Maria als ze iets willen vragen.
—————————————————
Birdy’s!
Onze fietsen doen wat we graag wilden. Makkelijk op het vliegveld, prettig in de taxi en de bus. Maar ook prima voor lange afstanden. Op ruw terrein gedragen ze zich als MTB’s. Lekkere vering. En alles blijft heel. Bergop gaat een beetje langzamer vanwege de kleinere wielomtrek bij gelijk vermogen. Maar bergaf: lekker hard! Alle bagage gaat gemakkelijk erop. Vlaggen voor de sier… De Birdy’s hebben veel bekijks van de Cubanen, vooral van de kinderen. Grappig. Kortom: prima aankopen!
—————————————————
Na een uitgebreid ontbijt (al het eten in de casas is erg goed, en grote hoeveelheden) op weg naar Manzanillo. Bij de ingang van dit stadje zou “Ruben” ons opwachten. En ja hoor, er stond iemand al ruim een uur op ons te wachten. Want ze willen liever niet dat je je nog bedenkt en naar een andere casa gaat. We moesten hier trouwens ook een sleutel afgeven van Humberto (Pilón).
Dit gebied van Cuba is erg vruchtbaar en de maïs, rijst, bananen, mango’s staan er goed groen bij. Er wordt geploegd met ossen en handmatig gezaaid.
De middag door Manzanillo gewandeld, niet erg bijzonder. Oude koloniale gebouwen zijn verwaarloosd. In peso restaurant aan zee gegeten. Viel tegen, maar ja….
De volgende ochtend om 6:30 uur vertrokken we naar Bayamo, 60 km. Mooie weg, gemakkelijke fietsroute. Toen we even onder een boom pauzeerden om te drinken, werd ons door een man 4 grote mango’s in de handen geduwd. Heerlijk waren ze.
In Bayamo hadden we de casa snel gevonden met de GPS van Ludo. De señor en señora stonden ons op het balkon al op te wachten. Ze hadden een touw klaar liggen om de fietsen op te takelen naar de 2de verdieping. Want via hun wenteltrap zou dat toch een probleem worden. En de mensen willen perse dat je de fietsen in huis zet. Maar Ludo heeft de Birdy’s beneden gevouwen en ingepakt, zodat ze gemakkelijk naar boven gedragen konden worden. De volgende dag zouden we toch met de bus naar Havana reizen en dus is het prettig als onze fietsen voor de bus ingepakt zijn. Het fietsen zit er namelijk op. De señor heeft het hele vouw-inpak-proces vol bewondering bekeken.
Na een flinke regenbui zijn we in de stad gaan wandelen. Het is een leuke stad met goed onderhouden koloniale gebouwen. Plots klonk er een enorm gejuich uit de huizen. Wat bleek: de wedstrijd Barcelona tegen Bayern München was op TV en Messi had gescoord. We keken even bij een huis naar binnen en werden spontaan uitgenodigd mee te kijken. Het zijn hier heel enthousiaste supporters van Barcelona.
Daarna weer gewandeld en ’s avonds in een heel leuk restaurant de heerlijkste kreeft gegeten van het hele eiland.
De volgende dag (donderdag) met de bus naar Havana. We stonden te wachten voor het loket van Viazul om tickets te kopen. We werden aangesproken door een Cubaan die ons aanbood dat we voor de helft van de prijs met een toeristenbus mee konden rijden naar Havana. We zouden er dan ook een paar uur eerder zijn. We gingen er op in, en het werd inderdaad geregeld. Het was natuurlijk ‘geritsel’; onder de chauffeurs en de handelaar werd snel ons geld verdeeld.
Het bleek dat er een groep Cubaanse medici naar Havana ging om te vertrekken voor 2 jaren naar verschillende landen in Zuid Amerika, waar ze gaan werken. Veel tranen vloeiden er.
Rond 20:00 uur waren we in Havana. Eerst werden de dokters en verpleegsters afgezet op de medische faculteit en wij werden gewoon met de grote bus voor de deur van onze casa afgezet. Via Ludo’s gps reed de chauffeur de route die Ludo hem informeerde.
We wilden nog wel even een biertje drinken op de hoek. Het bleek dat we terecht waren gekomen in een homo/travestieten ontmoetingspunt. Het werd steeds drukker en we hebben onze ogen uitgekeken.
Vrijdag en zaterdag in Havana rondgebanjerd. Dan kom je echt van alles tegen en beleef je het Havana wel. Onderweg door de stad naar een restaurant van LP spontaan dans-site binnen gelopen waar we meteen door iemand op de dansvloer werden meegetrokken. Die avond hebben we uitzonderlijk gegeten. Lekker en enorme porties, veel Cubaanse families kwamen binnen maar we snapten eigenlijk niet waar die allemaal bleven. Wat bleek: een etage lager was nog een grote eetzaal met live music. Totaal andere sfeer. Daar hebben we onze wijntjes opgedronken.
We wilden nog bij Coppelia (beroemde ijstent hier) een lekker ijsje eten, maar er stond een lange rij…..dus geen ijs gegeten.
Uiteindelijk laatste biertje gedronken in leuke straat waar we een privé optreden kregen van 3 muzikanten.
Dus je kunt wel zeggen dat we een heel passend afscheid kregen.
Drie weken Cuba zit er weer op. Het is een bijzonder eiland, ontzettend leuk, veilig en prima om te fietsen.
We hebben genoten!