Dag 1 + 2:
Omdat we pas in de avond vliegen hebben we een heerlijk rustig ‘laatste-dingetjes-dagje’. En die goede Walter verzorgde ’s middags onze SchipholExpres. Birdy’s afgegeven bij oddsize luggage. De vlucht was lang maar prima geslapen met overstap in Taipei. Om 20:00 uur arriveerden we in Hiroshima. Bij de douane klein probleem voor Marijke. Maar wat? De douanebeambte sprak geen woord Engels en Marijke geen woord Japans….. Het was duidelijk dat er nog iets ingevuld moest worden maar wat? De douanekantoor stuurde haar terug en via een ander bleek wat er aan de hand was. Marijke had het immigratieformulier met potlood ingevuld. Niet goed dus want het moest met pen gebeuren. Dus even de pen gebruikt en daarna mocht ook Marijke Japan binnen. Voor Ludo even schrikken want Marijke was aan de andere kant van de douane nergens te bekennen en hij had in de andere rij totaal niet gezien wat er aan de hand was.
Met de shuttlebus naar het hoofdstation van Hiroshima en vandaar met metro naar het station Yokogawa. Ludo had dit al uitgezocht via GoogleMaps, dus het was een fluitje van een cent. Op het station staan de mensen in overzichtelijke rijtjes om in te stappen. Rustig en gedisciplineerd. De metromedewerker op het station vraagt meteen waar je heen wilt en bevestigt dat je de goede metro hebt. De mensen zijn erg behulpzaam en vriendelijk. Het voelt meteen erg goed en plezierig. We hadden van onze Airbnb een filmpje ontvangen hoe we moesten lopen van het station naar onze kamer. En alhoewel hilarisch, het klopte perfect. Code ingetoetst en sleutels lagen in het kluisje. We hebben gewoon een eigen appartementje voor drie nachten! Slippers stonden klaar bij het openen van de voordeur. Nog een lekker biertje gedronken op de hoek waar een jongen op zijn instrument zat te tokkelen. Hele leuke sfeer. Nieuw restaurant, twee weken open. Hostel erboven nog in ontwikkeling.
Dag 3:
De volgende dag rustig opgestaan, lekker uitgeslapen. Gaan lopen naar het monument ter nagedachtenis van de Atoombom in 1945. Daar kennen we Hiroshima van. Een verschrikkelijke ramp die 200.000 mensen het leven heeft gekost. De Amerikanen hebben Hiroshima in een flits om 20:15u vernietigd. Dus alles wat je nu ziet aan gebouwen en begroeiing is niet ouder dan 72 jaar. Door het peacepark gewandeld waar alle monumenten ter nagedachtenis van deze ramp te zien zijn. Een heel mooi en vredelievend park.
Daarna naar het bierfeest, dat ons was aanbevolen. Je kon er 25 verschillende soorten craft bier proeven en lekkere Japanse snacks eten waaronder: takoyakki (balletjes met inktvis en verse prei) .
Naar de mooie Japanse tuin gewandeld met de volledig opnieuw gebouwde tempel. Alles wat je hier ziet aan geschiedenis herinnert je aan de atoombom. De opnieuw ontsproten takken van twee bomen die de A-bom hadden overleefd werden in al hun versplinterdheid gekoesterd.
We wilden gaan eten in een Japans restaurant dat werd aanbevolen door de Lonely Planet. Maar er stond een lange rij wachtenden… dus dat doen we niet. Daarom terug naar de plek waar we de weg gevraagd hadden. En dat was een uitstekende plek. De kok deed zijn uiterste best om ons de lekkere Japanse hapjes voor te schotelen. Het was heerlijk! De naam van de vele kleine hapjes: Kushi Katsu.
Bijzonder hier zijn de toiletten. Overal waar we hebben gereisd is de wc toch nogal smerig geweest. Wat je hier tegenkomt: toiletdeur open je en dan gaat de wc bril vanzelf omhoog. Je gaat vervolgens zitten op een heerlijk verwarmde bril. Je hoort wat watergeluiden om je eventuele eigen oergeluiden niet te horen en vervolgens spoel je door waarbij er meteen een heerlijk fris geurtje de toiletruimte instroomt. Geweldig! Je wilt gewoon niet van zo’n verwarmde bril opstaan!
Ook de mensen zijn bijzonder aardig en behulpzaam. Ze helpen direct als ze zien dat je iets niet begrijpt. Voor een jong stel naast ons in het restaurant werd ook nog even Google translate ingeschakeld om te vragen welke kleur jurk de bruid moest dragen: blauw met zwart of goud met wit??
Dag 4:
We hebben vandaag gefietst naar Miyajima. 20 kilometers naar de Ferry. Daar overgestoken naar het eiland waar we de mooie tempel Itsukushima bezocht hebben. Erg toeristisch, merendeel Japanners die een dagje uit waren. We wilden even de fietsen testen en het verkeer in Japan verkennen. Ze rijden hier links, de fietsers en voetgangers maken van hetzelfde pad gebruik. Dus oppassen voor de voetgangers. De verkeersregels zijn duidelijk en het is uitermate veilig voor fietsers. De auto’s stoppen voor je als ze zeker weten of je oversteekt of niet.
Onze fietsen bij de Ferry afgesloten, met bidon en gereedschapsbus er nog op. We voelen ons hier gewoon volkomen veilig wat diefstal betreft. Dit land is welvarend en heeft respect voor de eigendommen van een ander. Ook al wordt dit niet gezegd, je voelt en beleeft dit zo.
Die dag dus 40 km gefietst met een heerlijke temperatuur van 23 graden.
Weer terug in Hiroshima heerlijk Japans gegeten in een restaurant waarvan we de naam niet konden lezen, evenals de gerechten. Maar er waren foto’s en de ober wees ons de vis aan. Het was heerlijk, soort Japanse tapas, rauwe verse vis met sojasaus.
Uiteindelijk nog een biertje gedronken als afscheid van Hiroshima in onze ‘stamkroeg’ op de hoek. De zaken gingen volgens de jongelui sinds ons eerste bezoek zo goed dat zelfs het ‘stoutbier’ van de tap uitverkocht was ?.
Nu dus lekker slapen.
Dag 5 en 6:
Vandaag begint de fietstocht richting Tokyo. De eerstvolgende stop is in Onomichi, 85 km. We wisten dat het een regendag zou worden, dus de regenkleding aan en gaan met die banaan. Het was grotendeels fietsen over een provinciale weg met veel verkeer. Ludo had de route via GoogleMaps gedownload. Niet heel plezierig op die weg, alhoewel het verkeer wel rekening met je houdt. En de regen werkt natuurlijk ook niet mee aan het fietsplezier. Want ook al heb je goede regenkleding, aan het eind van de dag ben je zeiknat. Onderweg in een klein restaurantje soep gegeten.
Nieuwe ervaring: geld in de automaat bij de voordeur, gerechten en drankjes via het indrukken van knoppen kiezen, wisselgeld en bestelling komen eruit. De bestelling geef je aan de kok en als het gerecht klaar is komt iemand het naar je tafel brengen. De soep smaakte heerlijk.
Ludo’s Birdy kreeg onderweg een lekke achterband. Wisselen in de regen is geen pretje maar een half uurtje later reden we weer.
Onze overnachtingsplek was weer geweldig: eigen appartement op z’n Japans, dus slapen op tatami’s. Na een hete douche lekker Japans gaan eten, waarvan de plek weer verrassend was. We gingen gewoon maar iets binnen en het bleek dat ieder een eigen privé cabine kreeg waar je op een bel moest drukken als je iets wilde bestellen. Gelukkig had de menukaart plaatjes want alles is in het Japans. En thuis gekomen nog even onze sokken en schoenen met de föhn droog geblazen.
Heerlijk geslapen om weer fris te starten aan de bekende fietsroute in Japan: Shimanami Kaidō. De route is 77 km lang en gaat van Onomichi naar Imabari over een 6 eilanden die door enorme bruggen verbonden worden. Het was prachtig evenals het weer. Onderweg lekkere noodle soup gegeten. Dat was nog een uitdaging omdat er niemand Engels sprak en het menu geen plaatjes had. Maar na wat gebaren en heen en weer gepruttel kwam de kok terug met een plaatje van…..jawel soep! Geweldig was dat, we denken dat hij dat plaatje bij de buren heeft gehaald. De oude mevrouw die ons bediende kletste maar door in het Japans en schotelde ons nog wat sinaasappels voor als toetje. Geweldig die vriendelijkheid en gastvrijheid. In Imabari vonden we onze volgende logeerplek wat moeilijker. Want GoogleMaps bracht ons niet waar we precies zijn moesten. Dus een jonge knul gevraagd, maar hij wist het ook niet. Hij verontschuldigde zich en fietste weg. En het werd al schemerig. Even later kwam die knul toch terug en probeerde ons opnieuw te helpen. We hadden jammer genoeg geen telefoonnummer, anders had hij dat kunnen bellen. Maar we begrepen dat hij ons wilde meenemen naar een winkel (met WiFi?) voor hulp. We waren volkomen verrast toen we 50m verder plots langs het huis liepen waar we dus moesten zijn. Ludo herkende het van de foto.
Een lieve mevrouw kwam ons tegemoet. Schoenen uit en slippers aan en naar onze kamer. Haar zoon Nao, die het verhuren regelde, was er niet maar belde even later op. Hij kwam ons ophalen om samen met zijn vriendin Alexia in een fastfood sushi restaurant te gaan eten. Geweldig: de sushi’s komen via lopende band naar je tafel. Je neemt gewoon van de band wat je lekker lijkt of je bestelt aan je tafel via touch screen en dan wordt er gemeld dat het klaar is en komen de gerechten via de lopende band bij je tafel. Wel goed onthouden wat je besteld hebt?. Het was weer heerlijk en zeer op z’n Japans opgediend??. Leuk en informatief gekletst met Alexia en Nao over Japan, reizen enzovoort.
Dag 7 en 8:
We stonden om 9 uur gepakt om te vertrekken naar Shikoku-Chuo, 65 km. We wilden mevrouw des huizes gedag zeggen. Ze heeft zich al die tijd dat wij er waren volledig op de achtergrond gehouden. Alleen als wij haar riepen om iets te vragen, was ze er in een mum van tijd. Ze babbelde volop Japans, alsof we er iets van begrepen? en gebaarde dat we even moesten wachten. Ze kwam vervolgens met 2 lunchpakketjes. Zo lief! We zwaaiden gedag en hebben het lekker onderweg opgegeten. Via GoogleMaps konden we gemakkelijk de route vinden en volgen. Daarbij vermeden we zoveel mogelijk de drukkere wegen. Het snelverkeer houdt enorm rekening met fietsers. Ze maken een ruime boog om je heen of stoppen voor je. Ook rijden ze niet hard. Maar de kleine wegen zijn veel leuker. We reden door dorpjes vol vriendelijke huizen met krullende daken. De mooie bloemen in de tuinen en de Bonsai boompjes. Regelmatig zagen we een begraafplaats veelal op een heuvel waar de as in een urn geplaatst is. De meeste Japanners worden gecremeerd. Het merendeel is Boeddhistisch of Shintõ. In Shikoku-Chuo hadden we een hotel geboekt via booking.com. Er was daar in buurt niets anders te vinden. Weinig sfeervol maar prima voor ons. Weer heerlijk Japans gegeten. We hebben een zinnetje gevonden dat we laten lezen als de kaart geheel Japans is en er geen plaatjes bij staan. Dat zinnetje is: ‘Wat beveelt u ons aan?’ Als de kok dat leest dan komt het goed en krijg je heerlijke gerechtjes. De Japanse keuken is geweldig.
De volgende dag ontbeten en vertrokken naar Takamatsu, 63 km. We vermijden de heuvels, maar die zie je op een kleine afstand liggen. Nu zagen we wat meer veldjes waar groeten geplant waren. Aangekomen in Takamatsu bleek dat GoogleMaps ons naar onze Airbnb leidde, maar niet helemaal precies. Dus Ludo wat mensen aangesproken totdat er een man was die Engels sprak en het adres op zijn telefoon opzocht. Hij liep er vervolgens samen met Ludo naar toe en wachtte totdat hij zeker wist dat het klopte. De mensen zijn zo ontzettend aardig en behulpzaam! Wederom de sleutel gekregen via code van de brievenbus. De eigenares(se) ontmoet je dan helemaal niet. Alleen via internet.
Omdat we nu weten hoe het fietsen hier is, kunnen we onze route wel bepalen voor de komende dagen. Daarom alle Airbnb’s geboekt t/m Kyoto. Dat boeken van Airbnb gaat geweldig en erg leuk. Het is steeds een verrassing waar je weer overnacht, maar in Japan is het altijd heel schoon. Dus we hebben volkomen vertrouwen dat het altijd prima is.
Omdat je reist in een land waar je de taal niet van kent, is het altijd een verrassing hoe je de dingen kunt oplossen. Bv eten in een ‘ramen’restaurant in een shoppingcenter: je moet dus in een automaat kiezen wat je wilt eten en drinken, betalen en je krijgt dan tickets waarmee je je maaltijd krijgt. Aangezien je geen idee hebt wat er op de knoppen staat – geen plaatjes, alleen Japanse tekens – moet je hulp vragen. En er is altijd wel iemand die je helpt en dus je krijgt je eten en drinken zoals je het wilt. Erg leuk!
We kwamen er achter dat we in Takamatsu liever de Ferry wilden nemen naar het eiland Shodoshima en dan de dag later de Ferry naar het hoofdeiland. Het originele plan was om via een ander eiland over 2 bruggen te fietsen. Maar na informatie via de Facebook groep ‘Cycling in Japan’, werd ons verteld dat die bruggen voor fietsers verboden waren. Dus plan aangepast om met de Ferry te gaan.
Dag 9 en 10:
We waren rond de middag op het eiland Shodoshima en hadden via Booking.com een guesthouse helemaal op de zuidoostpunt geboekt. Dus weer via GoogleMaps er heen gefietst. Maar we konden het niet vinden, dus weer gevraagd in een winkeltje. Meisje sprak geen Engels maar wist wel waar het was. Toch konden we het nog niet vonden en we waren inmiddels flink de heuvel op geklommen. Een man tekende op een zak voor ons de plek waar we moesten zijn. We waren dus veel te ver en moesten weer terug. Uiteindelijk vonden we het maar bleek het niet geheel goed te gaan. Niemand wist van onze reservering. Maar de hulp kwam wel weer van alle kanten, en de mensen vonden het erg vervelend voor ons. Via de schoonmaakploeg werd contact gelegd met de eigenaar. Niet zo vriendelijk werd ons verteld dat we vooraf hadden moeten betalen. We konden er niet contant betalen en ook niet met creditcard. Maar annuleren was geen probleem. Wij weer terug en fietsten langs een luxe 4-sterrenhotel. Eigenlijk voor de lol gingen we vragen of er een kamer vrij was en de prijs ervan. Bleek dus heel erg mee te vallen, voor een kamer € 90,= Het was geweldig: een kamer in Japanse stijl, lage tafeltjes met kussens. Dat werd ’s avonds terwijl wij aan het heerlijke buffet onze buiken vol aten, opzij geschoven en het bedje lag klaar toen we vol gegeten waren, matjes op de grond. We hadden bij aankomst een kimono gekregen waarin we in het hele hotel met onze slippertjes aan, konden bewegen. Ook bij het buffet. Dat buffet was enorm: zo veel keus hebben we nog nooit meegemaakt! Daarna nog een uurtje naar de ‘onsen’. Dat is een heel heet warmwaterbad of eigenlijk is het een natuurlijke bron. Eerst met zeep goed wassen en alle zeepresten goed afspoelen. Vervolgens ga je in het hete water liggen. Mannen en vrouwen gescheiden. Dat dan wel weer. Heerlijk was het, en bijzonder.
Op dit eiland fietsen is heerlijk rustig, en mooie natuur. Wat heuvelachtig maar we fietsen zoveel mogelijk langs de kust.
Er leven in Japan meer dan 127 miljoen mensen. En daarvan 90% in de steden. Daar is de opeenhoping van mensen dus enorm en de woonruimte zeer beperkt. Je ziet er dus betonnen hoogbouw. De natuur is daar ver te zoeken. Hectisch werkende mensen die veel uren aan het werk zijn voor hun carrière en door de reistijden.
Na heerlijk geslapen te hebben weer op de fiets over het eiland naar de haven waar de Ferry ons weer naar het hoofdeiland bracht. Na ongeveer 50 km fietsen met alleen maar hoogbouw vonden we ons Airbnb. Altijd een kleine puzzel met sleutels en codes. Yun, de eigenaar, kwam iets later om te kijken of alles gelukt was. Hij bracht ons ’s avonds naar een takoyaki restaurant, en bleef gezellig mee eten. Zijn vrouw en kinderen kwamen ook nog even kijken en daarna bracht Yun ons naar een biertent gebracht om daar nog een lekker biertje te drinken. Weer erg gastvrij en attent van Yun.
De volgende dag nog 52 km naar Osaka fietsen. Weer enkel door bebouwing. De steden zijn hier gewoon aan elkaar gebouwd. Af en toe kom je dan een tempel tegen tussen de moderne betonnen blokken. Af en toe stoppen om foto te maken. Bij een tempel stond een auto geparkeerd bijna in de tempel. We maakten er nog een grap over. Maar wat bleek: de “priester” met zwarte puntmuts en groen gewaad kwam deze auto inzegenen.
In Osaka weer de puzzel oplossen om onze overnachting te vinden. Maar het lukt nog steeds met de foto’s en GoogleMaps.
Heerlijk gegeten in willekeurig restaurant dichtbij. Met de stokjes en de slurpende Japanners naast je. Het is steeds verrassend en heerlijk. Gewoon binnenlopen en zien wat er komt.
Dag 11 en 12:
Osaka bezocht. Met fiets naar station waar we deze in de stalling konden zetten. Het Umeda Sky Building bezocht, 173 meter hoog. Je hebt een prachtig overzicht over de miljoenenstad met de wolkenkrabbers. Daarna gewandeld naar de tempel en het kasteel. Het kasteel is geheel herbouwd. Het verkeer is zeer geordend en prettig. Lekker speciaal biertje gedronken en dan met metro naar de sushi op de lopende band. Geweldig! Je bestelt via touch screen aan je tafeltje en als het bordje komt, krijg je een melding dat je niet moet vergeten het te pakken. Het afrekenen gaat aan de hand van het aantal en de kleur van de schoteltjes, die nog allemaal op je tafeltje staan.
In de metro trouwens heel veel Japanners met hetzelfde zwarte pak aan (werktenue). Vrouwen hebben zwarte mantelpakjes. Saaier kun je het niet verzinnen.
De volgende dag met de metro naar het andere centrum van Osaka. Ticket gekocht bij Bunraku theater voor de avondvoorstelling van het poppentheater. Dan de LP-wandeling gemaakt, over de markt en de drukke straten met neon reclames. Het is bijzonder. De selfies worden hier volop gemaakt.
Na een lekker biertje naar de voorstelling. En het was een hele aparte gewaarwording. Triest verhaal over 2 geliefden die uiteindelijk zelfmoord plegen om bij elkaar te mogen zijn. Maar niet bijzonder veel actie…..
Dag 13 en 14:
Weer op de fiets gestapt naar Nara. Het regende en dus weer zeiknat toen we arriveerden na 50 km. Onderweg gestopt bij een hotel om wat te eten. Dat was weer vriendelijkheid op zijn grootst: handdoeken werden gehaald en een serveerster bekommerde zich volledig over ons met droge doeken en een lekkere lunchbuffet. Geweldig weer.
In Nara op precies de goede plek gearriveerd. Dit keer hoefden we geen sleutel te zoeken maar aankloppen en de vriendelijke oude huiseigenaar kwam naar buiten. Hij liet het bad vollopen om lekker warm te worden. Heel heet en je zit er op je hurken in. Gelukkig had hij gezegd dat de toevoer van het water automatisch stopt, want Marijke wilde de stop er al uittrekken . Zo vol loopt dat bad. Volledig geautomatiseerd en op een gegeven moment hoor je een stem, maar ja… Japans ?.
De volgende ochtend kregen we van onze aardige oude baas een heerlijk ontbijt inclusief. Dat hadden we nog niet eerder gehad. Er waren nog 4 andere Aziatische toeristen in onze Airbnb. Jonge meiden uit Maleisië en Indonesië. Het huis van de oude baas was geweldig: overal stond van alles: boeken, kasten, schilderijen etc. We hebben nog wat gekletst met hem na het ontbijt. Hij was 74 jaar en gepensioneerd.
Daarna In Nara gewandeld: prachtige tempels waarbij het hoogtepunt wel de Tōdai-ji is. Het is de grootste houten tempel van de wereld met de grootste bronzen Boeddha ter wereld. Het was werkelijk zeer indrukwekkend.
De volgende dag weer een fantastisch uitgebreid ontbijt van onze huisbaas Mahoroba. Een soort van noodle soup met allerlei andere lekkere bijgerechtjes. We mochten in de recensie op Airbnb niet vertellen dat hij een super kok was, omdat hij daarvoor de papieren niet heeft. Hij sprak goed Engels met een zwaar Japans accent, dus goed luisteren. Maar wat een prachtig mens!
Die dag een prima fietsroute naar Kyoto, 50 km. En GoogleMaps bracht ons precies naar de goede locatie. We kwamen langs het station waar we de tickets voor een Geisha show konden kopen en het ticket voor de nachtbus naar Mount Fuji. Groot station waar je alle informatie kunt vinden en regelen. Het superleuk Airbnb guesthouse snel gevonden.
Omdat er overal WiFi is, kun je dus gewoon je volgende overnachtingen regelen bij Mount Fuji. Dus snel geregeld.
Dag 15 en 16:
Kyoto bezocht; de dag met openbaar vervoer begonnen. Even uitzoeken hoe het werkt met de bus, maar kijken en combineren van informatie, dan lukt het wel. Iedereen is trouwens zeer attent om je behulpzaam te zijn. Rondgelopen bij het Kyoto Imperial Palace Park. Heel groot en mooi. Daarna naar Nishiki Market, overdekte markt, druk, en vooral veel snacks. Maar doordat het begon te regenen een prima en leuke locatie. Lekker stout biertje gedronken, en de zon begon weer te schijnen. Naar Gion wijk gelopen. Een van oudsher Geisha wijk. Overal rode lampionnen.
De volgende dag op de fiets naar het bamboebos, erg leuk, wel heel druk.
Daarna naar het Golden Pavillion.
We wilden eerst wat drinken en stapten binnen bij bijzonder plekje: origineel Kyoto huis, met weer erg lieve mensen.
Het Golden Pavillion: prachtig plaatje! Wel stervensdruk. Nog gefietst naar Hōnen-in, leuk maar niet indrukwekkend. Daarna het ‘Filosofenpad’ gefietst en een lekker biertje gedronken, want we hadden wel dorst. Naar “huis” gefietst en gegeten bij het eethuisje op de hoek. Weer geweldig! Lekker en bijzonder en Sake gedronken als aperitief.
Wat een heerlijk land is Japan!
Dag 17 en 18:
De fiets weer gepakt en afgeleverd bij de bewaakte fietsenstalling van het hoofdstation. Daarna naar de Geisha voorstelling die erg leuk was, ook al verstonden we niets. Het verhaal begrepen we. In de middag het Nijo-jo Castle bezocht, staat op Unesco lijst en is zeker een bezoek waard. Op weg richting station nog een mooie tempel bezocht. Maar op een gegeven moment ben je tempel-moe… Dus een lekker biertje gaat er dan wel in met een heerlijke snack.
Om 23:18 uur (ja, het openbaar vervoer rijdt hier exact op tijd) met de nachtbus naar Fuji Kamaguchiko. Beetje gezeur met de bagage omdat ze onze fietsen (die netjes verpakt waren) eigenlijk niet wilden meenemen. Maar verder prima busreis en zelfs redelijk geslapen.
We arriveerden om 8:30 uur op het station. Fietsen weer in elkaar gezet en daarna gefietst rond het Kawaguchimeer met prachtige uitzichten op de Mount Fuji. De heilige berg in Japan ook wel Fuji San (heer Fuji) genoemd. De zon scheen en er was geen enkel wolkje te bekennen. Dus de Mt Fuji was in zijn hele glorie te bewonderen. En dan met de mooie bloesem, was het een prachtig plaatje.
Naar ons guesthouse gefietst aan het Yamanaka Lake. Ingecheckt en daarna gewandeld langs het meer. Heerlijk gegeten bij een traditioneel Japans restaurant. Wel met zitkuil gelukkig. ’s Avonds hebben we de ‘onsen’ van ons eigen guesthouse benut. Lekker.
Dag 19 en 20:
De volgende dag naar Sagamihara gefietst (65 km). We namen route 413 die ons was geadviseerd door het Bikemap-platform. Een mooie fietsroute in de bergen, voornamelijk bergafwaarts.
Rond 15:00 uur arriveerden we bij onze Airbnb, nogal drukke vrouw en moeder die maar bleef zitten bij ons op de kamer. Beetje bijzonder was het wel.
Maar de geadviseerde ‘Onsen’ was heerlijk. Je bent de enige toerist en verstaat niets. Dus maar kijken hoe de ander het doet, en dan gewoon ook doen. Bijzonder is dat wel, maar niemand valt je lastig of staart naar je. Heerlijk, tussendoor lekker gegeten en het was bijzonder goedkoop.
Dag 21 en 22:
We vertrokken rond 9:00 uur en onze nogal neurotische huisbazin had het plan gemaakt dat ze met ons mee ging fietsen. Maar waarheen….geen idee. Ze bleef ons maar achtervolgen, totdat we haar duidelijk konden maken dat we liever niet hadden dat ze bij ons bleef.
Naar Tokio was ongeveer 40 km en GoogleMaps bracht ons weer prima voor de deur van onze geboekte Airbnb. Met codes konden we binnen. Prima plek.
Eerst even biertje gedronken om te vieren dat we in Tokio gearriveerd waren. Dan met metro naar het hoofdstation voor wat informatie en rondgelopen in deze enorme stad. Hoogbouw omringt je, met tussendoor groene parken. Prachtige gebouwen. En ja hoor: Ludo had een Belgische pub gevonden waar ze Duvel verkochten.
We stonden vroeg op om nog naar een Sumo training te gaan kijken die tot 10:00 uur zou duren. Echter door het zoeken naar de juiste metro werd het daarvoor te laat. Daarom naar de Mejjo tempel gelopen.
En natuurlijk het shopping gedeelte (of een van de in Tokio) bezocht. Alle neonreclames en geluiden kun je niet ontvluchten hier. Wat een drukte: shop until you drop is hier echt van toepassing. Maar zodra je die straten uit bent, is het opvallend rustig in deze miljoenen wereldstad.
Naar de Tokyo Tower gelopen (model van de Eifel toren) maar veel te druk om ticket te kopen waarmee je omhoog kon. Het zijn nationale feestdagen (Golden Week) nu in Japan, dus alle Japanners bezoeken deze highlights ook. En Japanners zijn er heeeeeel veel! Meer dan 127 miljoen.
En heerlijke Ramen gegeten.
Dag 23 en 24:
De ochtend ontbeten op de Tsukiji vismarkt: sashimi. Beetje raar voor ontbijt maar toch heerlijk. Ludo dronk er zelfs een biertje bij als ontbijt. Deze markt is bekend vanwege zijn verse visproducten die op de veiling die ochtend zijn gekocht. Verser kun je het niet hebben. Erg veel mensen komen deze markt bezoeken. Daarna gelopen via Boeddhistische tempel naar de Imperial Gardens. We liepen langs hoge futuristische gebouwen, mooie architectuur.
Nog gewandeld in de Imperial Palace Garden. Moe van al dat lopen in Tokio de metro genomen naar onze Airbnb. Vlakbij het station hadden we een fietsenwinkel gevonden waar we dus karton konden krijgen voor bescherming van de fietsen, die de volgende dag dus weer ingepakt mee moeten met de trein naar het vliegveld. De kaartjes hiervoor hadden we al geregeld. In een klein Japans restaurant gegeten, aanbevolen door onze host. Het was voortreffelijk. Met gebaren en Google translate het zinnetje: “u mag voor ons kiezen” kregen we de heerlijkste gerechten opgediend. Geweldig!
Morgen dus inpakken en weer naar huis.
Het was een bijzondere reis in een bijzonder land met bijzonder aardige, lieve en hulpvaardige mensen. Ook het feit dat het gewoon ontzettend veilig is, heeft het verblijf hier extra aangenaam gemaakt. Geen enkel moment een gevoel gehad dat er iets niet klopte. Zowel bij betalingen als bij het achterlaten van je fiets. Geen gezeur over fooien, rust in het verkeer, geen hondenpoep, kauwgom of graffiti in de openbare ruimte. Zo plezierig dat we er nog graag een keertje terugkomen. Hokaido – Tokyo met een hike, maar vooral… op de fiets!
Totaal gefietst: 750km.