– laatste bewerking op deze pagina:
7 februari 2025
Gast 16: ingecheckt zondag 3 september ’23, 13:15u.
Per mail van woensdag 20 september ’23 om 10:11u ontving de gérant een recente foto:
Én in dezelfde mail de reacties op de vragen.
Gérant: Hoe heet je en wie ben je?
Yvonne: Ik heet Yvonne Jolande Grapendaal, dochter van Jan Grapendaal en Johanna Catharina Half (Annie).
De middelste van drie kinderen; ik had een oudere broer en ik heb een jonger zusje. Ik ben geboren in 1956 dus nog nét van de babyboomgeneratie.
Mijn vader was zelfstandig ondernemer en had een stoffeerderij/woninginrichtingsbedrijf. Mijn moeder werkte mee in het bedrijf als administratieve kracht, hetgeen plezierig was omdat zij haar baan als secretaresse op had moeten geven toen zij trouwden. Dat was in die tijd te doen gebruikelijk.
We woonden in Beverwijk, vlakbij was de protestantse Bethelschool, waar ik ook naar school ging. In het begin was het gezin belijdend protestants-christelijk, nieuw Nederlands hervormd. Dat veranderde tijdens mijn lagere schoolperiode. Het geloof speelde geen hoofdrol meer in ons leven en dat was plezierig.
Ik had een gelukkige jeugd met veel buiten zijn, vriendinnen uit de buurt, maar ook veel lezen. Ook ik las op de lagere school alles wat los en vast zat. Een ongeruste bibliothecaris kwam zelfs met mijn ouders praten of dat wel de bedoeling was. Gelukkig leidde dat tot geen restricties.
Na mijn lagere schooltijd volgde ik de middelbare school in IJmuiden, elke schooldag met de pont, ik vond het heerlijk om te fietsen. In totaal wel een uur heen en weer, door weer en wind, die overigens altijd in mijn beleving tegen was. Het deerde niet. Mijn ouders vonden het belangrijk dat ik verder studeerde conform het gedachtegoed dat toen heerste: ‘een verstandige meid is op haar toekomst voorbereid.’
Uit mijn middelbare schooltijd heb ik nog enkele vrienden voor het leven. Heerlijk om daar een bepaalde tijd weer voor de geest te halen en af te spreken; we doen dat op vrijdag de 13e van een maand in het oude café Gerrits.
Ik was zeer geïnteresseerd in archeologie en wilde dit vakgebied na mijn Atheneum B gaan studeren. Mijn vader heeft mij dat afgeraden, omdat het zijns inziens verdraaid lastig was om daarin een boterham te verdienen. Bovendien was hij niet de juiste kruiwagen… Dat klopte natuurlijk wel.
Toen bedacht ik dat geneeskunde ook een prachtige studie zou zijn, waarin ik me zou kunnen ontwikkelen. De eerste keer dat ik mee lootte, werd ik uitgeloot. Ik heb toen een parkeerstudie psychologie gedaan aan de UvA in Amsterdam. Ik woonde toen op een woonboot op de Prinsengracht met twee andere jongens van mijn middelbare school. Er was geen water aan boord, we moesten water tappen uit een pomp op de gracht. Er was een oliekacheltje in de gemeenschappelijke zitkamer. Om verder warm te blijven gingen we naar Ome Jan, die had een café op het hoekje op het Amstelveld of naar de Universiteitsbibliotheek waar je koffie kon krijgen voor een duppie. Het was een goede tijd. Daarna een tweede poging ondernomen om in Amsterdam geneeskunde te studeren. Helaas opnieuw uitgeloot. Ik heb mijn biezen gepakt en ik heb me ingeschreven voor de studie Geneeskunde in Leuven (dependance Courtrai / Kortrijk). Het verbaasde me dat in het eerste jaar Geneeskundestudenten samen zaten met Diergeneeskunde- en Tandheelkundestudenten. En dat de wetten van Newton gedoceerd werden en de professoren halfgoden waren die geen kritiek duldden. Kortom ik woonde in België, zo dicht bij Nederland, maar ik had te maken met een grote cultuurshock. Ik was blij dat ik de derde keer ingeloot was in Amsterdam en met mijn studie Geneeskunde kon aanvangen aan de UvA.
Mijn studie heb ik snel doorlopen. In de laatste fase van mijn doctoraalstudie leerde ik Willem, mijn huidige partner, kennen. We zijn beiden huisarts geworden. In die tijd lagen de praktijken en banen niet voor het oprapen. We hebben allerlei baantjes gehad tot we samen een huisartsenpraktijk in Tuindorp Oostzaan konden overnemen. Door tegenvallende patiëntenaantallen , broodnijd onder collegae, het meer een maatschappelijk werker zijn dan huisarts, besloten we op zoek te gaan naar een andere huisartsenpraktijk.
Na een jaar konden we in Broek op Langedijk een praktijk overnemen. We moesten wel even op de kaart kijken waar het dorpje lag.
Dat brengt me bij de eerste kennismaking met Ludo. Hij was op dat moment directeur van de Districts Huisartsen Vereniging Holland Noord (DHV-HN), een district van de Landelijke Huisartsen Vereniging (LHV). Hij heette elke nieuw gevestigde huisarts welkom in de regio. En attent als echtpaar had hij voor eenieder een ander boek over Alkmaar en de regio. Dat is Ludo.
Naast huisarts zijn in Broek op Langedijk, ben ik ook bestuurlijk actief geweest. Ik heb een mooi vak, maar de randvoorwaarden voor het vak en beleid ten aanzien van bijvoorbeeld ‘waar staat de huisarts over 30 jaar’, waren redenen om me daarvoor in te zetten. Zowel bij de LHV als afgevaardigde van de Regionale Huisartsen Vereniging Noord Kennemerland (RHV) en later ook als bestuurslid en voorzitter van de Huisartsenorganisatie Noord Kennemerland (HONK).
Verder rest me te vertellen dat we trotse ouders zijn van drie kinderen: twee dochters en een zoon. Alle drie zijn ze verschillend van elkaar, ook in hun beroepskeuze. Maar wat is het leuk om een kind te hebben dat ook in je voetsporen is getreden, een van de dochters is ook huisarts geworden.
Gérant: Wat is je passie en wat vertelt die passie over jou?
Yvonne: Mijn passie is mijn gezin: count your blessings en dat doe ik. Verder is een passie nog steeds lezen. Tijdens mijn werkzame leven weinig aan toegekomen. Door het bijhouden van nascholingen, lectuur en bestuurlijke stukken bleef er naast mijn werk en gezin weinig tijd over. Een andere passie is ons tweede huis in de Var, la douce France… Een familiehuis dat wij in 2015 gekocht hebben. We gaan dit jaar voor het eerst een olijvenpluk doen in de olijfgaard die we er later bijgekocht hebben. Ik ben benieuwd hoe de oogst gaat worden.
Omdat we een huis in Frankrijk hebben zijn Willem en ik begonnen aan een cursus Frans, we zijn nu in ons tweede leerjaar. We hopen zo, dat we in de toekomst de rapsprekende Fransen beter kunnen verstaan.
Gérant: Welke droom zou je nog graag realiseren?
Yvonne: Misschien toch archeologie oppakken…
Gérant: Wat vertrouw je de aanwezigen in het Hotel – de gérant en de eerdere gasten – ’s avonds bij de open haard toe?
Yvonne: Ik zou het hebben over het wel en wee van een huis in Frankrijk, de geneugten daarvan, de olijfoogst, over familiebanden, over het eerste kleinkind op komst…
Gérant: Waar ken je Hoteleigenaar Ludo van?
Yvonne: Ludo ken ik van de DHV, al eerder genoemd , maar later kwam Ludo weer op mijn pad als lid en vervolgens voorzitter van de Raad van Commissarissen (RvC) van HONK, toen ik voorzitter was van dezelfde huisartsenorganisatie…
Gérant: Welke vijf sleutelwoorden zijn volgens jou kenmerkend voor Ludo?
Yvonne: Attent, oog voor, intelligent, gedreven, nauwgezet, zelfingenomen…
Gérant: Welke zin uit ‘Hotel California’ past het beste bij jou en wat zegt die zin over jou?
Yvonne: De zin die Ludo ook het meeste fascineert: You can check-out any time you like. But you can never leave.Vandaaruit zie ik een extrapolatie naar de archeologie: men laat in het leven fysieke sporen na, traceerbaar, maar ook digitaal, gewild of ongewild. Niet uitwisbaar…
Gérant: Wat doet dat: wel kunnen uitchecken maar niet kunnen vertrekken?
Yvonne: Als je het letterlijk neemt klinkt het benauwend, echter in dit geval ben ik nieuwsgierig naar de reacties, vragen en berichten…
Gérant: De laatst uitgecheckte gast (Frans Jansen) stelde jou de navolgende (niet alledaagse) vraag.
Frans: Paul Schenderling, econoom, schreef het boek: ‘Er is leven na de groei’. Daarin zegt hij dat er drie en een halve aardes nodig zijn om het leven te blijven leven zoals wij dat nu doen. Een onmogelijkheid natuurlijk. Er is maar één manier om te overleven. Dat is door ingrijpend te consuminderen. Denk jij daar ook zo over? Of heb je een andere zienswijze op de toekomst? Vertel daar eens over.
Yvonne: Ik denk dat de huidige klimaatcrisis wel degelijk voortkomt uit de door de mens veroorzaakte opwarming van de Aarde. Drastisch consuminderen, door minder energie te gebruiken, minder voedsel te verspillen en minder afval te produceren is de manier om met elkaar een halt toe te roepen aan de verdere opwarming van de Aarde en een mogelijkheid ‘om te overleven na de groei’. Een nieuwe planeet Aarde in het heelal is nog zo imaginair…
Gérant: Welke, niet alledaagse, vraag wil je aan de volgende hotelgast stellen?
Yvonne: ‘De kracht van keuze’ van Kelly Weekers maakt me bewust van de kleine en grote keuzes die we maken in het leven, elke dag weer. Een mens heeft altijd een keuze, hoe benard de eigen situatie ook is. Ik verwijs hierbij naar Sartre’s existentialisme.
Mijn vraag voor de volgende gast: ‘Heb je in je leven keuzes gemaakt waar je achteraf spijt van hebt? Welke en waarom? Hoe zou je het liever gedaan hebben?’
Gérant: Elke gast mag maximaal drie media (foto, video, audio, tekst) en maximaal drie hyperlinks achterlaten in het Hotel. De antwoorden op de vragen en de achtergelaten media krijgen verblijf in Hotel California.
Yvonne: Die volgen nog… met toelichting.
Gérant: Dank je wel Yvonne, fijn om jou als gast erbij te hebben. Veel genoegen met je verblijf!
Yvonne Grapendaal: uitgecheckt woensdag 20 september ’23, 09:52u.